|
تقدیم به سه تندرِ خانه فروز: رامین حسین پناهی ، زانیار و لقمان مرادی
هنگام که خشکسال فرو افتد فتح الله کیائیها
هنگام که خشکسال فرو افتد اندوهِ ابر می روبد غمان گندمزار را و تعفن لاشه هایِ جنایت روبیده می شود ازبساط خاک.
ما مردمان داس و مزرعه ایم و تَبلور باروری بر سرانگشتانِ عاشقِ مان معجزه خواهد کرد، /نه چنان عیسی که مرده ای/ بَل ، چونان خاک که لاله ای و شقایقی.
ما فرزندان خاک و آب و آتشیم که صلح و رهایی از معجزات ماست.
هنگام که خشکسال فرو افتد این داس و مزرعه. و این شکوفه های علم و رهایی.
وقتی که خشکسال فرو افتد سیراب می شود ماه از زلالیِ چشمه ی خون که می جوشد چونان شراره ی خورشید از قلب عاشق ما.
هنگام که خشکسال فرو افتد.
هنگام .......که......
منبع: نبرد خلق شماره ۴۰۳، یکشنبه اول مهر ۱۳۹۷ ـ ۲۳ س‍‍پتامبر ۲۰۱۸
|