پیروزی ترامپ و راست ایتالیا

ماریانه آرنز/ سوسیالیسم جهانی

برگردان: بابک

در ایتالیا پیروزی انتخاباتی ترامپ شورو شوق فراوانی در راست سیاسی برانگیخته است. همزمان، چشم انداز برای رفراندوم قانون اساسی در چهارم دسامبر که رییس دولت، "ماریو رنزی" (حزب دموکراتیک PD) سرنوشت سیاسی خود را به آن گره زده، تیره تر می شود.

"بپه گریلو" (Beppe Grillo)، بانی "جنبش پنج ستاره (M5S)"، هم بسیار هیجان زده است. او در یک پیام ویدیویی در بلاگش گفت، ترامپ یک "برو به جهنم" عمومی به راه انداخته است.

او ادامه داد: "این داستان در آمریکا به شرایط ما شبیه است. ما قهرمانان واقعی هستیم ... این بی پرواها، لجوجها، بربرها هستند که دنیا را به جلو برده اند و ما بربر هستیم! احمقها، پوپولیستها و عوامفریبهای واقعی، روزنامه نگاران و روشنفکران حکومتی هستند که خود را به قدرتهای بزرگ عرضه کرده اند. ترامپ همه آنها را به جهنم فرستاد: فراماسونها، کلان بانکها، چینیها."

گریلو که سه سال پیش خود را سخنگوی محیط زیست و جنبش اعتراضی معرفی می کرد و مدعی بود که مردم را علیه فساد حاکمان بسیج می کند، بدینگونه خود را به گونه قطعی به عنوان پوپولیست راست نشان داد.

گریلو در زنجیره ای از سیاستمداران راست و راست افراطی قرار گرفته که از انتخاب ترامپ استقبال کرده اند.

"سیلویو برلوسکونی" هشتاد ساله، میلیاردری که چهار بار در ایتالیا به نخست وزیری رسید، از مقایسه ترامپ با خود از سوی رسانه ها با خشنودی برخورد کرد. او گفت، ترامپ به پیروزی رسید چون آمریکاییها جانشان از سیاستی به لب رسیده بود که "اشتباه عام چپها در سراسر دنیاست. آنها فکر می کنند "نزاکت سیاسی" نیاز مردم است".

برلوسکونی با طعنه به رفراندوم قانون اساسی "ماتئو رنزی" (Matteo Renzi) گفت، همان نیرویی که آمریکاییها را به طرف انتخاب ترامپ برد، اینک ایتالیاییها را به سمت "نه گفتن به رفراندومی خواهد کشاند که آزادی انتخاب آنها را محدود می کند".

سخنگوی فراکسیون "به پیش ایتالیا" (Forza Italia)، رناتو برونتا (Renato Brunetta)، رییس دولت را به استعفا فرا خواند و گفت: "از امروز ماتئو رنزی به پایان خط رسیده، او یک مرده متحرک است." وی سخنانش را اینگونه مدلل کرد که رنزی مدت کوتاهی پیش میهمان اوباما در آخرین ضیافت رسمی وی بوده و وی از رفرم قانون اساسی رنزی حمایت کرده است.

رفرم مزبور که در چهارم دسامبر (۱۴ آذر) به رای گذاشته خواهد شد، یک گام ارتجاعی است و دولت رنزی می خواهد به مدد آن سیستم پارلمانی دو مجلسی را برچیند تا به پروسه تصمیم گیری در پارلمان شتاب بخشد. دولت به این وسیله به شروط سرمایه مالی گردن گذاشته و خود را برای دوران جنگ و نبردهای سخت طبقاتی آماده می کند.

ماریو رنزی در نزدیک به سه سال، با پروژه هایی مانند "قانون مشاغل" و رفرمهای بازنشستگی و آموزشی، کارورزان و جوانان را علیه خود برانگیخته است. کسی که به عنوان "نوساز" و "اسقاط گر" علایق احزاب به میدان آمده بود، با مقاومت روزافزون مردم روبرو شده است. در نظرسنجیها پیرامون رفراندوم، هفته هاست که "نه" پیشتاز است.

رنزی به گونه پیوسته سرنوشت سیاسی شخص خود را به نتیجه رفراندوم گره زده است. او در یک مصاحبه تلویزیونی گفت: "من در باتلاق میخکوب نخواهم شد. در قدرت باید ماند تا زمانی که می شود چیزی را تغییر داد. اگر قرار است اوضاع همانگونه که هست باقی بماند، پس بهتر است کسان دیگری ادامه دهند ... سیاست تنها چیزی نیست که در زندگی به حساب می آید."

ایتالیا در یک بحران عمیق بدهی و اقتصادی بسر می برد. از هنگام بحران مالی ۲۰۰۸، سومین قدرت اقتصادی منطقه یورو هنوز سر پا نیامده است. بدهی دولت با ۱۳۳ درصد بیشترین رقم پس از یونان است و بحران بانکی نیز همچنان بدون راه حل باقی مانده است. ترازنامه بانکها از وجود ۱۳۶ میلیارد یورو وام فاسد (غیرقابل برگشت) خبر می دهد. شمار زیادی از شرکتهای کوچک و متوسط نمی توانند وام خود را پس دهند و ورشکست شده اند.

بسیاری از تحلیل گران گمان می کنند که ایتالیا پس از بریتانیا، کشور بعدی خواهد بود که از اتحادیه اروپا خارج می شود. از جمله گفته می شود که "تاثیر انتخاب ترامپ خطر بسیار بزرگی برای ایتالیا است" و دیگری می نویسد: "در حال حاضر سرمایه گذاران خروج ایتالیا از اتحادیه اروپا را محتمل تر از وداع یونان با این اتحادیه می دانند."

فقر و بیکار افزایش می یابد و پایگاه دولت نزد مردم هر روز کمتر از پیش می شود. دهها هزار جوان ایتالیایی با گامهای شان رای می دهند و کشور را در جستجوی شرایط بهتر ترک می کنند.

در حال حاضر تعداد اعتصابها و اعتراضها افزایش گرفته است. خودروسازها، معلمان، لکوموتیو رانان، کارکنان اتوبوس رانی، هواپیمایی و راه آهن، پاکت رسانها و کارگران بخش حمل و نقل آماده مبارزه علیه کاهش خدمات و مزد و تدابیر صرفه جویانه دولت هستند. اعتصاب علیه بودجه دولت در اواسط نوامبر را یک اعتصاب سراسری در ۲۴ و ۲۵ نوامبر (۴ و ۵ آذر) پی خواهد گرفت.

اما این اعتصابات فقط برای تخلیه خشم و نارضایتی و تقویت دوباره نفوذ اتحادیه های رسمی (CGIL, CISL, UIL) ترتیب داده شده اند. آنها از نظر سیاسی به کلی بدون چشم انداز هستند، زیرا اتحادیه های بزرگ از برنامه اقتصادی رنزی حمایت می کنند و اتحادیه های پایه که معمولا جای آنها را می گیرند، در اصل دارای همان برنامه هستند.

هنوز یک نیروی سیاسی که مقاومت در برابر گرایش راست دولت رنزی را با مبارزه علیه سرمایه داری و جنگ پیوند دهد، وجود ندارد. از این رو مبارزه علیه رفراندوم به راستها واگذار شده. "لیگ شمال" (Lega Nord) و فاشیستها نه فقط کشاورزان فقیر، استادکاران و شرکتهای کوچک، بلکه همچنین کارگران بدون چشم انداز را که خواهان مبارزه علیه رنزی، علیه طبقه ممتاز و علیه اتحادیه اروپا در بروکسل هستند، بسیج می کنند.

در اوایل نوامبر، جبهه راست مدافع "نه"، تجمعی در فلورانس برگزار کرد؛ همان شهری که رنزی در گذشته شهردارش بود و به گونه سنتی چپ میانه در آن اکثریت دارد. در این تجمع "ماتئو سالوینی" (Matteo Salvini)، رییس لیگ شمال گفت: "ما در چهارم دسامبر رنزی را به خانه می فرستیم. فلورانس یک شهر کمونیستی نیست، بلکه یک شهر اشغال شده است. اما مردم دروغگوها را بیرون خواهند راند". وی افزود: "اگر از من خواسته شود، برای کاندیدا شدن و به دست گرفتن دولت آماده هستم."

در این گردهمایی رهبر فاشیستها نیز به ایراد سخنرانی پرداخت. خانم "جورجا ملونی" (Giorgia Meloni)، رییس "برادران ایتالیا" (Fratelli d’Italia)، مردم را دعوت کرد در صورت خودداری رییس جمهور، "سرجیو ماتارلا" (Sergio Mattarella)، از برگزاری انتخابات جدید پس از شکست رفراندوم، دست به قیام بزنند.

رفراندوم چهارم دسامبر روشن خواهد کرد که ایجاد یک رهبری انقلابی در طبقه کارگر تا چه اندازه ضروری است. همانگونه که اعتصابات و اعتراضات پیوسته کارگری نشان می دهد، کارگران سراپا خشم و آماده مبارزه هستند، اما آنها فاقد یک حزب انقلابی با افقهای انترناسیونالیسم سوسیالیستی هستند که بر برنامه حذف رفاه اجتماعی، دیکتاتوری و جنگ غلبه کند.

منبع: نبردخلق شماره 377، دوشنبه اول آذر ۱۳۹۵ – 21 نوامبر ۲۰۱۶

 بازگشت به نبردخلق

بازگشت به صفحه اول