به لحاظ قانونی و طبق حكم دادگاه، مرتبط ساختن نقل مكان از اشرف و در گرو گذاشتن لغو نامگذاری تروریستی با تخلیه اشرف موضوعیت ندارد
هشدار دادن و مرتبط كردن مستمر تخلیه اشرف با لغو نامگذاری تروریستی همراه با نادیده گرفتن حقوق انسانی مجاهدان اشرف و لیبرتی، قابل قبول نیست و هیچ پایه و اساس قانونی ندارد. در غیراین صورت دادگاه واشینگتن آن را در حكم خود در نظر می‌گرفت. همچنان كه هیچكس هیچ سوءتفاهمی در مورد اختیارات وزیرخارجه ایالات متحده برای لیست گذاری مجدد نداشته و ندارد. وزیر همین امروز هم می‌تواند تصمیم به لیست گذاری مجدد بگیرد و مجاهدین هم می‌توانند فردا دوباره شكایت كنند و تصمیم وزیر را به چالش بكشند.
البته اگر وزارتخارجه، سند و مدرك معتبری داشت، چنان كه در حكم دادگاه آمده است 600 روز «تاخیر فاحش» را نمی پذیرفت و در نامگذاری مجدد تردیدی به خود راه نمی‌داد.
مقامهای دولت آمریكا در زمان ریاست جمهوری بیل كلینتون به وضوح اذعان كردند كه نامگذاری از ابتدا به‌خاطر دلجویی از فاشیسم دینی حاكم بر ایران، صورت گرفته و امروز نیر در ادامه همین سیاست مجاهدین در لیست نگهداشته شده اند. یك اجماع گسترده دو حزبی در بین اعضای كنگره و سیاستمداران امریكایی وجود دارد، كه این نامگذاری عامل سركوب مجاهدین در داخل ایران و كشتار ساكنان اشرف در عراق بوده و تاكنون 49 شهید و بیش از 1000مجروح داشته است.
ساكنان اشرف از شش ماه پیش بارها و بارها اعلام كرده اند در صورتی كه خواستهای حداقل آنها، كه به طور كامل انسانی و قانونی و مشروع است، برآورده شود، بلافاصله به لیبرتی خواهند رفت. این خواستها دقیقأ در چارچوب یادداشت تفاهمی است كه عراق با ملل متحد امضا كرده است و خانم كلینتون هم از آنها در بیانیه 25دسامبر حمایت كرده است.
صورت مساله نقض مستمر توافقات و همین یادداشت تفاهم از سوی حكومت عراق و زندان‌سازی برای تسلیم مجاهدان آزادی ایران در برابر فاشیسم دینی و دست نشاندگان عراقی آن است. حقیقتی كه متأسفانه دولت آمریكا در مقابل آن سكوت پیشه كرده است. همچنان كه در قبال جنایت مستمر علیه بشریت توسط دولت عراق علیه ساكنان اشرف نیز سكوت كرده است.
درخواستهای حداقل بعد از جلسات متعدد با نمایندگان ساكنان و شخصیتهای برجسته امریكایی و اروپایی از سوی رئیس كمیته بین المللی در جستجوی عدالت و نایب رئیس پارلمان اروپا، از سوی 4000 پارلمانتر در كشورهای مختلف جهان به شرح زیر فرموله شده است:
1-انتقال 300 كولر از اشرف به لیبرتی.
2-انتقال كلیه ژنراتورهای برق از اشرف به كمپ لیبرتی. اگر حكومت عراق ادعایی در مورد مالكیت ژنراتورها كه تمامی آنها به هزینه ساكنان خریداری شده دارد، می‌تواند در لیبرتی با حضور و حكمیت ناظران ملل متحد مطرح و پیگیری كند.
3-انتقال 25 كامیون اجناس باقیمانده ستونهای چهارم و پنجم همراه با شش تانكر آب و فاضلاب و سوخت كه از قبل در مورد انتقال آنها توافق شده بود و در میانه راه لیبرتی تغییر مسیر داده شدند.
4- انتقال پنج لیفت تراك از اموال ساكنان از اشرف به لیبرتی برای جا به جا كردن بارهای سنگین كه در حال حاضر مجاهدان لیبرتی مانند زندانیان محكوم به اعمال شاقه مجبورند با ضایعات جسمانی، آنها را بر روی دوشهای خود حمل كنند.
5-انتقال سه خودرو و شش بنگال ویژه طراحی شده برای بیمارانی كه از كمر به پایین فلج هستند.
6-انتقال 10خودروی سواری برای هر 400 نفر طبق توافقات قبلی، یعنی یك خودرو با ظرفیت 4 الی 5 سرنشین برای 40 نفر، به‌نحوی كه بیماران و مجروحان و بزرگسالان بتوانند برای نقل و انتقال به غذا خوری در گرمای 55 درجه از آن استفاده كنند.
7-اجازه سازندگی شامل پیاده رو، پاگرد، سایه بان، پله شیب دار، تآسیسات ویژه برای معلولان، و محیط سبز.
8-وصل لیبرتی به شبكه آب بغداد یا این كه مجاهدان لیبرتی مجاز باشند از كانال آب در 150متری، آب پمپاژ و تصفیه كنند. در حال حاضر آب با تانكر از 12كیلومتری از شمع آب عمومی تأمین می‌شود كه با توجه به ازدحام شهروندان در محل آب مخصوصا در فصل گرما، آوردن یك تانكر آب، 6 الی 10 ساعت طول می‌كشد.
9-اجازه ورود به تاجران و خریداران به اشرف تا بتوانند اقلام منقول را برای تأمین هزینه های كلان اشرف و لیبرتی خریداری كنند. و بخشی از قیمت را قبل از شروع جابه‌جایی به ساكنان بپردازند. كافی است یادآوری كنیم كه در چهار ماه گذشته هزینه سوخت ژنراتورهای لیبرتی بیش از یك میلیون دلار بوده است زیرا حكومت عراق برای چهارمین سال، همچنان از فروش سوخت به مجاهدان اشرف و لیبرتی با همان قیمتی كه سایر شهروندان خریداری می‌كنند، خودداری می‌كند و ساكنان مجبورند سوخت را از كشورهای دیگر با هزینه چندین برابر وارد كنند.
10-شروع مذاكره بین نمایندگان مالی اشرف با دولت عراق در مورد نحوه فروش اموال غیرمنقول و امضای قراردادهای مورد نیاز و شروع پرداختها و اینكه حداقل 200تن از ساكنان تا فروش داراییهای منقول و غیرمنقول خود برای حفظ و نگهداری این اموال در اشرف بمانند.
تمامی این موارد در چارچوب همان یادداشت تفاهمی است كه بین دولت عراق و سازمان ملل امضا شده و لوكس یا زیاده خواهی نیست. این ضد انسانی است كه كسی به‌جای حمایت از این حداقلها بخواهد آنها را تخطئه كند.
علاوه بر این رئیس كمیته بین المللی در جستجوی عدالت خاطرنشان كرده است كه دولت امریكا قبل از حركت گروه پنجم تضمین كرد كه عراق متعهد شده است كه «تعدادی خودروهای خدماتی و بنگالهای مربوط به بیماران را به لیبرتی منتقل كند، لیبرتی را به شبكه آب و برق شهری وصل كند، ژنراتورها را منتقل كند و جریان فروش اموال و داراییهای قانونی و قابل انتقال را به‌راه بیندازد». اما این قولها و تعهدات هرگز عملی نشده است. بدتر اینكه، در یك عمل راهزنانه، 6خودروی خدماتی كه در كاروان پنجم بود در میانه راه لیبرتی، تغییر مسیر داده شد.
اكنون وزارتخارجه امریكا می‌گوید برخی از خواستهای مجاهدین مانند انتقال 10خودروی سواری برای 400 نفر اهمیت و موضوعیت ندارد. این شرم آور است زیرا حق مالكیت ساكنان بر دارایی‌هایشان را انكار می‌كند و برای حداقل حقوق انسانی بیماران و مجروحان و بزرگسالان در گرمای فوق العاده هوا، بهایی قائل نیست. به‌خصوص برای 1000مجروح و مصدومی كه در برابر چشمان نیروهای آمریكایی و در اثر بی عملی آنها در سال 88 و سال 90 در حمله نیروهای عراقی دچار چنین وضعیتی شدند.
معلوم نیست چرا وزارتخارجه به موازات رژیم ملایان و سفیر رژیم ایران در بغداد برای ضرب الاجل مسخره 20 ژوییه برای بی خانمان كردن 1200 انسان بیدفاع، در آستانه ماه رمضان و گرمای 55 درجه بازار گرمی می‌كند.
در هر حال هنوز هیچیك از مواد دهگانه بالا اجرا نشده است. ساكنان اشرف بارها گفته اند كه به محض اجرای این موارد به طور كامل به لیبرتی خواهند رفت.
دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
17 تیر 1391