|
|
|
|
چُماقی که شکست و نقابی که افتاد منصور امان خیز اولیه رژیم ولایت فقیه برای حاکم کردن اختناق در پهنه مجازی و از این طریق، به انحصار درآوردن انتشار اخبار و اطلاعاتی که به گوش و چشم جامعه می رسد، ناکام ماند. دولت پزشکیان که به نیابت از باند نظامی - امنیتی خامنه ای، در این راستا پروسه قانونی کردن طرحی به نام «مقابله با انتشار محتوای خبری خلاف واقع در فضای مجازی» را به جریان انداخته بود، آن را پس گرفته است. شتاب دستگاه حاکم را برای صورت قانونی دادن به سرکوبی که تدارُکش را می بیند، در قید «دوفوریت»ی که دولت پزشکیان به لایحه یاد شده سنجاق کرده بود، می توان به روشنی مُشاهده کرد. «نظام» هیچ تاخیری را در طرح ریشخند آمیز خود برای برقراری حُکومت نظامی در فضای مجازی جایز نمی دید و هم از این دولت و مجلس را پیش انداخته بود و به جلو می راند. با تمام هیاهویی که رژیم ولایت فقیه به راه انداخته، «لایحه» مزبور چیزی بیش از یک طبل توخالی نیست و آن را می توان در طبقه بندی عربده کشیهای کتبی دیگری از جنس «طرح حجاب و عفاف» و «طرح صیانت» دانست. نه جامعه از این ژستها جا می خورد و نه استبداد دینی به گردپای فن آوری اطلاعات می رسد. در هر دوی این پارامترها، عُنصر تعیین کننده، مُقاومت جامعه در برابر فشارهای سرکوبگرانه حاکمیت و برنتابیدن فرمانها و قوانین اختراعی آن است. خیزش شهریور ۴۰۱ آشکار کرد که چگونه مُقاومت فعال جامعه در بطن زندگی روزمره می تواند به شکل مُتکامل تر قیام و رژه سرنگونی فراز یابد. این چشم اندازی است که نه تنها در برابر «لایحه ... فضای مجازی»، بلکه همچنین نُسخه های دیگر سرکوب رسمی قرار گرفته است. حاکمیت با علنی کردن توطئه هایی که علیه جامعه می چیند، به آزمایش واکُنش نسبت به آن دست می زند و میزان خطرات ناشی از اجرایی کردن طرح خود را اندازه گیری می کند. «نظام» در تمامی آزمایشهای این چنینی شکست خورده است و در این میان برای سُرخ کردن گونه و سفید شویی، حتی به انکار تهیه و تنظیم طرحهایش رو آورده. در همین رابطه یک عُضو شورای انقلاب فرهنگی به نام ابراهیم سوزنچی، می گوید «عوامل نُفوذی» مُصوبه این شورا علیه «بی حجابها» را «دستکاری» کردند و باعث قیام شهریور شدند. رژیم خامنه ای در آزمایش «لایحه ... فضای مجازی» یکبار دیگر دریافت که توازُن قُدرت بین او و جامعه ی مُعترض به گونه بی بازگشتی تغییر کرده و عامل اجتماعی خود را به گامهایی که بر می دارد و مسیری که می رود تحمیل کرده است. این واقعیت را پس گرفتن خفت بار طرح یاد شده تنها چند روز پس از علنی شدن آن به خوبی بازگو می کند. روشن است که نقش پزشکیان و دولت او در این رفت و برگشت، فراتر از پادویی قُدرت حقیقی نبوده است و از این رو عقب نشینی از آن، اعتباری نصیب وی و طیف پیرامونش نمی کند. بسا روشنگرانه تر این رویداد نشان داد که دولت و رییس آن، همچون دیگر گُماشتگان خامنه ای – جنتی، بازیچه ای بیش در دست دربار «رهبر» و زیر مجموعه های نظامی – امنیتی آن نیستند و در وقت لازم و به دستور، آماده دور ریختن وعده ها و برداشتن نقابها هستند. |
|
|
|
|