فراسوی خبر... پنجشنبه ۸ آبان

وقتی پایور وزارت خارجه دُروغ خامنه‌ای را فاش می کند

منصور امان

مُعاون وزارت خارجه با افشای بخشی از نامه ترامپ به خامنه‌ای در اسفند ماه سال گُذشته، آشکار کرد که ولی فقیه ج.ا به خوبی از احتمال قوی وُقوع جنگ آگاهی داشته، در این باره به جامعه دُروغ می‌گفته و با چشمان باز کشور و مردُم را به دامن جنگ انداخته است.

پایور یادشده (مجید تخت روانچی) فاش کرد که ترامپ در نامه‌اش به خامنه‌ای «پیشنهاد داده بود مذاکراتی را شروع کنیم و اگر به نتیجه نرسیم، جنگ خواهد شد». اگرچه متن این نامه هرگز مُنتشر نشده و مقام مزبور نیز فقط گوشه کوچکی از آن را آشکار کرده، با این حال همین اندازه نیز برای روشن بودن سناریویی که در پیش بوده و پیامدهایی که می توانسته در بر داشته باشد، بسنده می کند. این در حالی است که آخوند خامنه‌ای پیش از جنگ، در سُخن پراکنیهای گوناگون خود به مردُم اطمینان می داد «جنگی در کار نخواهد بود» یا «دشمن جرات آغاز جنگ را ندارد».

او با گُمراه ساختن جامعه پیرامون مسیر تحوُلاتی که پس از به قُدرت رسیدن دوباره ترامپ به جریان افتاده بود، از حریم قُدرت خود در برابر واکُنش اجتماعی به تحمیل جنگ و فلاکت بیشتر پاسداری می‌کرد. خامنه‌ای و دستگاه نظامی و امنیتی او می‌دانستند که مردُمی که سالهاست در اعتراضهای کوچک بُزُرگ خود، شرارتهای خارجی حاکمان را به مثابه یکی از عوامل اصلی وضعیت فاجعه بار خود زیر ضرب می‌برند، بی تردید به تهدید واقعی بُروز جنگ واکُنش نشان می‌‌دهند. علی خامنه‌ای و همدستانش بین ریسک رویارویی با مردُم در پروسه مُنتهی به جنگ یا سرکوب آن هنگام و پس از وُقوع آن به بهانه «شرایط جنگی»، دُوُمی را انتخاب کرده و به سود آن دُروغ می‌گفتند و به چشم جامعه خاک می‌پاشیدند.

دغلکاری حاکمان ج.ا اما فقط محدود به دوره پیش از جنگ نمی شود. افشای نامه ترامپ دُروغ دیگر آن با این مضمون که «وسط مُذاکره به ما حمله کردند» را نیز برملا می کند. حتی یک سیاستمدار بی‌مایه در تراز خامنه‌ای نیز می توانست آغاز و فرجام روشنی که سفید بر سیاه در این نامه شرح داده شده را تصوُر کند؛ بهتر از همه خود او که از ابتدا قصد به نتیجه رساندن «مُذاکره» را نداشت و با بازیهای فرسایشی از جنس «مُذاکره مُستقیم یا غیرمُستقیم» یا جنجال بر سر «محل مُذاکرات» این رویکرد را به نمایش می گذاشت.

افشاگری پایور وزارت خارجه روشن می کند که رژیم خامنه‌ای به خوبی می‌توانست و می‌تواند سایه جنگ را از سر کشور و مردُم دور کند، اگر حاضر شود به نفع منافع مردُم و کشور «جام زهر» را سر بکشد. علی خامنه‌ای اما منافع خود را انتخاب می کند، همچون همیشه که در برابر دوراهی مصالح عالی ایران و ایرانیان یا منفعت خود قرار می‌گیرد.

او و رژیم‌اش داوطلبانه از جنگ‌افروزی و دامن زدن به بُحرانهای بیهوده و خسارت‌باری که هزینه‌اش را مردُم باید بپردازند، عقب نمی‌نشینند. آنها را باید تا آن سوی حذف از حیات اجتماعی این سرزمین عقب نشاند.

بازگشت به صفحه نخست