فراسوی خبر... پنجشنبه ۲۴ تیر

واکسیناسیون همگانی و رایگان چگونه؟

منصور امان

در همان حال که باندهای غارتگر حُکومتی بر سر بلعیدن رانت میلیاردی جدیدی به نام "واکسن داخلی" یک جدال داغ و پُرهیاهو را پیش می برند، رویکرد تبهکارانه رژیم ولایت فقیه در برابر پاندمی کُرونا، سردخانه ها را انباشته از جسد شهروندان بی دفاع کرده است.

جامعه مُدتهاست که دریافته حاکمیتی که بر سر منابع ثروت آن خیمه زده و بر مُقدرات کار و زندگی اش حُکم می راند، نه علاقه ای به حفاظت از جان مردُم در برابر این ویروس مرگبار را دارد و نه در اصل از کاردانی لازم برای این کار بهره مند است. سیل شهروندانی که برای واکسن زدن به طرف ارمنستان و تُرکیه رهسپار شده اند، یک نمود آگاهی از این حقیقت است که برای در امان ماندن از کُرونا، راهی جُز به دست گرفتن اختیار تعیین سرنوشت خویش وجود ندارد.

پناه بردن به کشورهای همسایه البته یک راه گُریز از مرگ و بیماری تحمیل شده از جانب حاکمیت است، ولی برای اکثریت مردُم که توانایی مالی نجات خود از این طریق را ندارند، این یک راه حل در دسترس نیست. اما این بدان معنا نمی تواند باشد که وسیع ترین بخش جامعه امکانی برای برخوردار شدن از واکسن ندارد. مُهمترین ابزار آن طرح مُطالبه واکسیناسیون همگانی و رایگان، پافشاری بر انجام آن و سر آخر اقدامات عملی برای وادار کردن حاکمیت به این امر است.

برای دریافت اینکه خواست واکسیناسیون امروز و هم اکنون به یک مُطالبه همگانی تبدیل شده، فقط کافی ست به آنچه که در کوچه و خیابان، کارخانه و بازار، بیمارستان و دانشگاه گفته یا فریاد زده می شود، گوش سپرده شود. از سوی دیگر، هر گاه لازم باشد میزان تاثیر فشاری که جامعه از این طریق در حال تولید است تخمین زده شود می بایست به مُسابقه اتهام زنی پایوران رده های بالا و میانی حاکمیت به یکدیگر پیرامون مسوولیت کُشتار کُرونا نگریست.

اعضای اُرگان نمایشی "ستاد مُقابله با کُرونا" به گونه روزانه در جدال با یکدیگر پیرامون نزدیک به تمامی محورهای وظایف این مجموعه هستند، وزیر بهداشت در کشمکش دائمی با اعضای مجلس بسر می برد، رُسوایی "واکسن داخلی" دست اندرکاران آن را به رویارویی با یکدیگر کشانده و بر بستر این درگیریها، باندها و دستجات رقیب میدان دیگری از جدال علیه یکدیگر را گشوده اند. در یک کلام دستگاه اجرایی مسوول کُرونا و دستگاه سیاسی که آن را هدایت می کند، هر دو دُچار بُحرانی شده اند که سرچشمه آن فشار اجتماعی از یکسو و فشار کُرونا از سوی دیگر است.

تنها راه مُتوقف شدن سلسله موجهای کُرونا، افزایش فشار بر حاکمیت و وادار ساختن آن به صرف هزینه برای سلامتی و ایمنی جامعه است. آینده دانش آموزان و دانشجویانی که از تحصیل باز می مانند، نباید تباه شود، کسبه و بازار نباید معاش و کارگران نباید کار خود را در اثر اقدامات موسمی و غیر موثر حاکمیت از دست بدهند، کادر درمان، کادر حمل و نقل، دست فروشها، کارگران فصلی نباید با تهدید جدی ابتلا، بیماری و مرگ زندگی کنند،

این بدیهی ترین و مُحقانه ترین خواسته ها باید در گُسترده ترین و موثرترین اشکال در برابر حاکمیت گذاشته شده و به آن تحمیل شود. جامعه در برابر خُشونت دولتی که به دست کُرونا از بهمن ۹۸ تاکنون روزانه جان صدها تن را در گوشه و کنار کشور می گیرد، ساکت نیست. این صدا رسا تر خواهد شد.            

بازگشت به صفحه نخست