فراسوی خبر... چهارشنبه 31 تیر

گرداب "کاغذپاره" شورای امنیت، ویرایش دُوُم

منصور امان

آثار "جام زهر" در دستگاه قُدرت رژیم جمهوری اسلامی در حال پدیدار شدن است. تصویب قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل که یک گام عملی مُهم در تثبیت عقب نشینی مُلاها در چارچوب حُقوق بین الملل به شمار می آید، موجب سر باز کردن شکاف بین باندهای حُکومتی گردیده است. به این ترتیب، آتش بس برقرار گردیده پس از توافُق وین که برای جلوگیری از گُسترش دامنه شکست اندیشیده شده بود، هفت روز بیشتر دوام نیاورد.

در حالی که دولت با صُدور بیانیه ای که از سوی وزارت خارجه مُلاها منتشر گردیده به قطعنامه شورای امنیت گردن گذاشته است، سرکرده سپاه پاسداران آن را به طور ضمنی "کاغدپاره" خوانده و تاکید کرده که "هیچ اعتباری ندارد" چون به گفته او "برخی موارد" سند مزبور در "مغایر با خُطوط قرمز جمهوری اسلامی است".

همزمان، وزیر دفاع کابینه آقای روحانی، پاسدار حُسین دهقان، نیز رو برگردانده و هُشدار داده است: "مسایل مربوط به موشکها هیچگاه در دستور کار نبوده و نظام برنامه های خود را در این زمینه با قاطعیت به اجرا می گذارد."

کمی جلوتر، شُماری از اعضای باند ولی فقیه در مجلس مُلاها، در نامه سرگشاده ای به رییس دولت، اطلاع دادند که قطعنامه شورای امنیت را برای رد و شرط گذاری در دستور کار خواهند گذاشت و این امر را "حق" مجلس می دانند.

جنجال زیر مجموعه آقای خامنه ای گرد قطعنامه، با هر استدلال و در هر قالبی که ارایه شود، با این حال نمی تواند این واقعیت را پنهان کند که فقط پوششی برای حمله به توافُق وین است. چرا که هیچ تحریم، محدودیت، اقدام بازدارنده و پروسه راستی آزمایی در قطعنامه مزبور یافت نمی شود که سند توافُق وین پیشتر و به گونه جُزیی تر، بر آن تاکید نکرده باشد. بدون اسکلت و مُفاد آنچه که در وین شکل گرفت، در اساس قطعنامه ای هم در کار نمی بود.

باند ولی فقیه با به راه انداختن یک بحث انحرافی گرد معرکه اصلی، مسیر را برای زیر سووال بردن و به چالش کشیدن آن هموار می کند. آنها اگر چه به خوبی می دانند که بازی هسته ای را باخته اند و نتیجه را نمی توانند تغییر دهند، اما همزمان مُصمم هستند که بازی قُدرت زیر "خیمه نظام" را که با این تحول وارد دور تازه و حادی شده، به سود خود تمام کنند. بنابراین سیاست باند حاکم در دو خط مُوازی به جلو رانده می شود: حمله به توافُق هسته ای در حد لاف زنی، حمله به جناح رقیب به گونه جدی و مُبرم.  

در همین حال این یک بندبازی خطرناک برای باند زهر خورده است که می تواند به شتاب موجب برهم خوردن تعادُل آن به گونه ویژه و "نظام" به طور فراگیر گردد. شلیک آقای خامنه ای و همدستانش به توافُق هسته ای تا آنجا مُفید است که ابتدا، فقط به واسطه های شکل گرفتن آن اصابت کند، سپس، گوسفند قُربانی را پیش از موعد هلاک نکند و سرآخر، با تخریب اتوریته "نظام" در پی کشمکشها و فعال شدن جامعه، به عقب کمانه نکند.  

چنین نمی نماید که باند ولی فقیه از گُنجایش مانوری این چنین کلان با توجه به صف بندی داخلی و شرایط بین المللی برخوردار باشد. اما می توان به آن دلداری داد که در چنبره این ضعف تنها نیست؛ باند رقیب نیز از توانایی موج سواری روی توافُق هسته ای بی بهره است.

بازگشت به صفحه نخست