فراسوی خبر... شنبه 31 مرداد

در کلاس درس آموزگارانی همچون رسول بداقی و اسماعیل عبدی

لیلا جدیدی

بیشتر ما آموزگارانی داشته ایم که زندگی مان را تغییر داده اند. اینکه آموزگاران آینده سازان نسلهای بعدی هستند، آموزش و پرورش نقش کلیدی در زندگی انسان دارد، وظیفه معلم برانگیختن حس کنجکاوی و پرورش فکری کودکان و جوانان است و...، نقشی است که همه فرهنگهای جهانی به آموزگاران محول کرده اند. تقدیر حتمی و درخور مقام معلم هم از سوی دولت و خانواده پیش از هر چه یک پرنسیب به شمار آمده است.

اما در کلاس درس رسول بداقی و اسماعیل عبدی و دیگر آموزگاران جسور و متعهد به برآوردن این انتظارات، می آموزیم که این امر و به ویژه عدالتخواهی و کوشش برای احقاق حق از سوی حاکمیت جمهوری اسلامی جرم شناخته می شود. در این کلاس درس، نه تنها شاگردان، بلکه جامعه ایرانی درسهای اگر چه نه تازه اما مستند تری آموخته است.

آقای بداقی پس از تحمل 6 سال زندان، در مرداد ماه سال جاری باید از زندان آزاد می شد، اما بنا به گفته وکیل وی، از قرار معلوم اداره اطلاعات سپاه پرونده جدیدی علیه او ساخته است و بدون هیچ گونه اطلاع رسانی به وی و خانواده اش از اتهامات جدید، این معلم زندانی را از زندان رجایی شهر به زندان اوین به بند ۲ الف متعلق به اطلاعات سپاه پاسداران فرستاده اند.

اسماعیل عبدی، دبیر کانون صنفی معلمان نیز در تاریخ ۶ تیرماه بازداشت گشته و به بند ۲ الف زندان اوین منتقل شده است. به وکیل وی اجازه دسترسی به پرونده موکلش را نداده اند.

این فعال معلمان، همواره مطالبات آموزگاران زحمتکش را پیگیری می کرده و سالها از مجاری قانونی خود رژیم، در پی برآوردن آنها بوده است. او اکنون به خاطر طرح همان خواسته ها، بار هزینه و حبس را به دوش می کشد.

حسن روحانی دولت خود را "دولت تدبیر و امید" می خواند. اما او نه تنها توان و خواست اجرای حتی بخشی از وعده های خود را ندارد، بلکه برای جلوگیری از طرح خواسته های اقشار جامعه دسیسه می چیند و به اطلاعات و سپاه و نیروی انتظامی متوسل می شود.

معلمان تنها قشری نیستند که دریافته اند باید به نیروی خود اتکا کنند و فقط ایستادگی خود آنهاست که مطالبات شان را برآورده می کند؛ آنها اما در عینیت دادن به این آگاهی، سر مشق روز هستند.

بازگشت به صفحه نخست