فراسوی خبر 29 اردیبهشت

حقوق زنان، پرده ای از نمایش مهدی کروبی

زینت میرهاشمی

رفع هر گونه تبعیض، برابری جنسیتی و مبارزه کنشگران این عرصه طی سه دهه عمر دیکتاتوری مذهبی، تمامی دستگاه قدرت با همه ارکانهایش را همواره در چالشی جدی قرار داده است. بازیگران نمایش انتخاباتی این دوره هم، در هیاهوهای تبلیغاتی خود  البته مساله زنان را از دیده پنهان نمی کنند. هر کدام به فراخور قد و قامت خود گوشه چشمی به حقوق زنان می اندازند.

آنان طوری سخن می پراکنند که گویا اولین ناجی مردم از منجلاب حکومت دینی موجود هستند. آقای کروبی یکی از بازیگران شوی انتخاباتی برای جمع آوری رای زنان، خود را به دروغ مدافع آنان نشان می دهد. انگاری که وی از دستیاران قدرت و سیاست ورزان این حکومت ضد زن نبوده است. انگاره های مردسالارانه کروبی، اجازه عبور از خط قرمزهای حکومت دینی در مورد زنان را به وی نمی دهد.

روز دوشنبه 28 اردیبهشت، مهدی کروبی طی بیانیه ای نظر خودش را نسبت به حقوق زنان اعلام کرده و آن را از برنامه های خود در صورت پیروزی دانسته است.

محتوای بیانیه فوق به درستی انعکاس گزاره های مردسالارانه کروبی نسبت به حقوق زنان است. وی جز سرقت کلمه هایی در این رابطه و بافتن آنها برای لاپوشانی نظرگاههای قرون وسطایی خود، خقوق واقعی زنان را به رسمیت نمی شناسد.

مهدی کروبی خمینی را از مدافعان حقوق زن می داند. وی قصد دارد «منزلت و کرامت» زنان را «احیا» کند. هماورد طلبی زنان این را نشان داده که حقوق عادلانه شان را می خواهند نه «کرامت و منزلت» ساخته شده در سیستم ارتجاعی رژیم. زنان موجودی مقدس نیستند که آقای کروبی دلش بسوزد و بخواهد به آنها «کرامت» بدهد. زنان انسانهایی هستند که در قانون اساسی جمهوری اسلامی نیمه انسان تلقی می شوند. وی از حضور زنان در کابینه، مجلس خبرگان و ...  حرف زده است اما روشن نمی کند چطور زنی می تواند وزیر شود و برای خروج از کشور و کار کردن از همسرش باید اجازه داشته باشد.

وی در مورد بندهای قانون اساسی نسبت به حقوق زنان حرف مشخصی نمی زند. وی خیلی زور زده و مطرح می کند «بررسی و بازخوانی بندهایی از قانون اساسی که به ظاهر با برخی حقوق زنان مغایرت دارد، مورد اهتمام نظام هم قرار گیرد.»

کروبی پیرامون پیوستن ایران به «کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان» آن تفکر نمایشی خود نسبت به زن را آشکار می کند. وی از «پذیرش مشروط کنوانسیون با حق تفحظ» صحبت کرده است.

این حرف به معنای جدا کردن حقوق زنان به دلیل شرایط فرهنگی از حقوق دیگر زنان است. یعنی این که زنان ایران به دلیل «مذهب» و شرایط «فرهنگی» حقوقی برابر با حقوق زنان در سطح جهان ندارند. این گفتمان ضد زن پایه اصلی تبعیض جنسینی به حساب می آید و تمامی قوانین ضد زن که کروبی طی سه دهه از کارگزاران و خدمتگزاران آن بوده است بر اساس همین گفتمان پیاده شده است. بر اساس همین تفکر، زنان سنگسار شده اند، از کار بیکار شده اند، توسط مردان خانواده یا رئیس خانواده مورد خشونت و به قتل رسیده اند.

در نهایت کروبی سرکوب زنان طی سه دهه را «سوء تدبیرها» دانسته است. وی می گوید:«ایران به عنوان عضوی از نظام بین المللی، نمی تواند و نباید به خاطر برخی سوء تدبیرها، به ویژه در رابطه با مسأله زنان از جامعه جهانی منزوی باقی یماند.»

حرفهای مهدی کروبی در حالی زده می شود که فعالان جنبش زنان در زندان و یا مورد آزار و اذیت قرار دارند.

حقوق زنان، جهانشمول است. ایران باید به کنوانسیون رفع هر گونه تبعیض بدون قید و شرط بپیوندند و تمامی مواد آن در قانون اساسی و قوانین مدنی رسمیت دهد. هر گونه گذاشتن شرط برای پیوستن، تایید همه سرکوبگریها و جنایتهای سه دهه علیه زنان است. با این حال شیخ مهدی کروبی می داند که اگر مجلس ارتجاع هم آن گونه که او می خواهد این کنوانسیون را تصویب کند شورای نگهبان آن را رد خواهد کرد.

تمامی قوانین جزایی، مدنی مطرح در قانون اساسی به ضرر زنان بوده و این قوانین خشونت علیه زنان را نهادینه کرده است. به همین دلیل اساسی ترین و اولیه ترین مانع برای دستیابی حقوق زنان، حکومت دینی و قانون اساسی آن است. هر کسی که از حقوق زنان صحبت می کند باید در گام اول موضع خودش را نسبت به حکومت دینی، ولایت فقیه و قوانین ضد زن و نیز رعایت مفاد کنوانسیون رفع هر گونه تبعیض در مورد زنان را روشن کند.