فراسوی خبر... دوشنبه ۲۷ آبان

ریشه ژست مُداراجویانه خامنه ای با "مردُم یهود"

منصور امان

آقای خامنه ای گویا خواب نما شده است. او که یک نفس علیه موجودیت اسراییل رجز می خواند و تهدید به "محو" آن می کند، اکنون سُخن از مُدارا با "مردُم یهودی" رانده و مایل است به مُخاطبانش بقبولاند که "محو اسراییل" و "محو یهودیان" دو مقوله جُدا هستند و هم معنا دانستن آنها "تحریف دُشمنان" است.

رهبر ج.ا در تازه ترین سُخنان خود تلاش کرده است رویکرد حذفی رژیم اش در برابر اسراییل را که سرچشمه ای سیاسی - ایدیولوژیک دارد، فقط یک نزاع با دستگاه سیاسی و دولت این کشور جلوه دهد. او برای باور پذیر کردن این ژست، چُرتکه بیرون کشیده و حساب شهروندان یهودی را از دولت این کشور جدا کرده و برای آنها حق حیات قائل شده است.  

سُخنان آقای خامنه ای به گونه فاحشی در تناقُض با مواضع شناخته شده او قرار دارد که بین مردُم و دولت اسراییل مرزی نمی کشد و جنگ علیه یکی را برابر با جنگ علیه دیگری می داند. با این وُجود آقای خامنه ای اُمیدوار بود که سُخنان تبلیغاتی اش بازتاب گُسترده ای در سطح رسانه های بین المللی و پایوران غربی پیدا کند؛ آرزویی که برآورده نشد، کمتر رسانه پُرمُخاطبی به گُفته های او پرداخت و هیچ مقامی، از بُلندپایه تا کارمند، "مقام مُعظم" را جدی نگرفت و به وی واکُنش نشان نداد.

چنین می نماید که انگیزه بازی رهبر ج.ا با کلمات را باید در تجدید حیات بُحران هسته ای جُستُجو کرد. بازگشت "نظام" به زیرزمین فُردو و از سرگیری غنی سازی اورانیوم با امکانات و ابزارهای بیشتر، بار دیگر موضوع تهدید دستیابی رژیم شرور مُلاها به بُمب اتُم را دوباره روی میز طرفهای خارجی اش گذاشته است. چه، حاکمان کشور گام به گام و زیر پوشش "اقدام مُتقابل" در برابر شُرکای اروپایی شان، به این سمت در حرکت هستند. ژست نرم و تعدیل شده آقای خامنه ای، در حقیقت این پیشروی خزنده را تکمیل می کند و هدفی کمتر از گرفتن زهر آن و ایجاد حاشیه امن برای گامهای بعدی ندارد. این دُرُست همان تاکتیکی است که رهبر ج.ا در فتوای خود مبنی بر "حرام بودن" بُمب اتُم به کار گرفته و توسُط آن می کوشد یک سپر پوششی از مذهب و شرع حُکومتی روی پروژه تبهکارانه "نظام" بکشد.    

مُشکل "آقا" در به ثمر نشستن تازه ترین نوآوری تاکتیکی اش این است که حتی تُجار اُروپایی که با ذره بین و تلسکوپ دُنبال شواهدی محکمه پسند برای ادامه مُعامله با مُلاها می گردند، وی و رژیم اش را باور پذیر نمی دانند. حاکمان کشور از یکطرف فتوای "حرام بودن" سلاح کُشتار جمعی را داده اند و از طرف دیگر در ابعاد گُستره و با صرف هزینه هنگفت مالی و سیاسی، یک برنامه اتُمی پنهانی را پیش برده اند. آنها به یک توافُق هسته ای برای تعلیق فعالیتهای اتُمی خود تعهُد می سپارند و همزمان یک مرکز مخفی هسته ای (دورقوزآباد) راه می اندازند یا دست به فریبکاری در باره تاسیسات اسقاط شده می زنند (اعتراف آقای علی اکبر صالحی).

بدهنگام ترین زمان برای قالب کردن خود به عُنوان مُداراجو امروز است که "نظام" ستیزه جو حمله تروریستی به نفتکشها در آبهای بین المللی و موشک پرانی به عربستان را نیز به کارنامه اش افزوده است. حُقه بازی کلامی رهبر یک رژیم شرور و نیرنگ باز که پس از تجاوُز نظامی به سوریه و مُداخله نظامی در یمن، لُبنان و غزه اینک فعالانه در حال کُشتار مردُم عراق است، به دُشواری می تواند ارزیابی طرف حسابهایش را از ماهیت و جهتگیری آن را تغییر دهد.

بازگشت به صفحه نخست