فراسوی خبر ... آدینه ۲۷ مهر

قتل کولبران و پرده پوشی فقر و فلاکت آنان

زینت میرهاشمی

در سالهای اخیر و به ویژه در ماههای اخیر زخمی کردن و یا کُشتن کولبران با شلیک مستقیم گلوله از طرف نیروهای سرکوبگر رژیم، تبدیل به امری رایج شده است. حکومتِ دزدان به جای از میان بردن فقر و بی عدالتی در شهرهای مرزی، به طور آشکار تصمیم به از میان برداشتن کولبران، که دستاورد بی عدالتی و بی چیزی هستند، گرفته است.

در حالی که داده های آماری از زندگی کولبران، سیمای فقر و بیکاری مردم شهرهای مرزی و چرایی گسترش این شغل در میان دانشجویان، محصلان و زنان را نشان می دهد، معاون سیاسی و امنیتی وزارت کشور رژیم با قاچاقچی دانستن کولبران، ضمن پاک کردن صورت مساله، قاتلان این کولبران را به جای مجازات، تشویق می کند. حسین ذولفقاری، معاون سیاسی و امنیتی وزارت کشور رژیم در مصاحبه با ایلنا بی شرمانه می گوید: «ما دیگر چیزی به نام کولبر نداریم، این کلمه کولبر هم کلمه ای بود که نمی دانم کجا اختراع شد، هم برای خود مردم و هم برای مسئولان مشکل درست کرد.» به نظر می رسد که این پایور رژیم از اینکه کولبران پایشان را در داخل کفش برادران قاچاقچی کرده اند، خیلی خشمگین است. واقعیت اینست که کانالهای قاچاق در دست دانه درشتها است و کولبران زخمتکش و تهیدست نه می توانند رشوه دهند و نه رانت خوار و ریزه خوار هستند. اگر آنان هم از برادران قاچاقچی بودند مجبور نمی شدند که با کوله باری سنگین بر پشتهای تکیده خود از راههای صعب العبور و پُر خطر استفاده کنند.

اعتراضهای مردمی که این روزها از این نقطه ایران به آن نقطه، از شهری به شهر دیگر، از کارخانه تا دانشگاه و مدارس و مهمتر از همه در کف خیابان جریان دارد، واکنشی علیه بی عدالتی، فقر و تنگدستی است که مثل گرداب هر روز جمعیت بیشتری را در خود فرو می برد. کولبری هم شغلی است که به برکت فساد ساختاری جمهوری اسلامی بیش از هر هنگام در این مناطق رشد کرده است. معاون وزیر که معنای کولبری را نمی داند مطمئنا پنبه در گوشش نیست بلکه منافعش حکم می کند که با انکار این بخش از جامعه و غیر قانونی دانستن این شغلِ رو به رشد، حکم شلیک به آنها را صادر کند.

بازگشت به صفحه نخست