فراسوی خبر... پنجشنبه ۲۴ بهمن

مراسم تدفین ج.ا در ۲۲ بهمن

منصور امان

رژیم ولایت فقیه در غیاب مردم، سالروز به قُدرت رسیدن خود را جشن گرفت. در حالیکه از هفته ها پیش ماشین تبلیغاتی مُلاها با تدارُکات و هزینه گزاف صحنه را برای این نمایش خیابانی آماده می کرد، اما در عمل حتی از کشاندن بخشهایی از بدنه اجتماعی خود به آن نیز درماند. با این حال مراسم بی رونق حُکومتی دارای پیام مُشخصی نیز بود، اما نه آنچه که سازماندهندگانش آرزو داشتند به آدرس "دُشمنان" داخلی و خارجی ارسال شود.

تصویری که معرکه آقای خامنه ای و همدستانش در ۲۲ بهمن به دست داد، با خیابانها و میدانهای خالی، اجتماعهای پراکنده و بی روح، شرکت کنندگان بی انگیزه و مُریدان مُتفرق ترسیم شده بود؛ آنچنان که گویی نظام ج.ا به مراسم تدفین خود رفته بود.

اگر حاکمان کشور این راهپیمایی فرمایشی را آزمونی برای سنجش توانایی بسیج و مشروعیت اجتماعی خود قرار داده بودند، بنابراین می توان گفت به سختی در آن شکست خورده اند. به راستی نیز پس از خیزش آبان و اعتراضهای سیستم شکن ماه گذشته، برگزاری مُوفق این مراسم برای ثبات رژیم ولایت فقیه اهمیتی دوچندان یافته بود. این فشار به خوبی در سُخنان رهبران، پایوران و تبلیغات بوقهای رسانه ای آنها بازتاب می یافت که یکصدا و هماهنگ هدف و رسالت مانُور ۲۲ بهمن را ترمیم ضربه های اعتراضات ماه های گذشته عُنوان می کردند.

در روز موعود ولی مُعجزه ای رُخ نداد و مراسم فرمایشی نه تنها نتوانست آسیبهای ناشی از اعتلای توده ای و آثار آن در صف بندی طبقاتی را کاهش دهد یا از بین ببرد، بلکه شکاف عمیقی که بین حاکمیت و جبهه مردُم وجود دارد را به گونه ترسناک تری برای آن، برجسته کرد. ابتکار "نظام" آشکار ساخت که "نظام" با شمشیر کشیدن به روی فرودستان و کُشتار آنها، بخش مُهمی از پایگاه اجتماعی سُنتی خود را نیز که در اعتراضات سهیم بودند، از دست داده است.

قُدرت جُنبشهای اجتماعی و تهدید جدی آنها برای بقای سیستم، حاکمیت را مجبور به رویارویی با همان بخش اجتماعی کرد که تبلیغات و خُرافه پراکنی اش بر آنها مُتمرکز بود و نمایشهای قُدرتش را با آنان پُر می کرد. رهبر ج.ا به صورت رسمی تجدید نظر رژیم اش در ترم عوامفریبانه "مُستضعفان" را اعلام کرد و یکی از سرکردگان پاسداران "نظام"، آنها را "حاشیه نشین، بی سواد و آلوده به فضای مجازی" نامید.

مراسم رقت آمیز روز سه شنبه توازُن واقعی قُدرت از حیث اجتماعی را بیش از پیش نمایان ساخت. تاثیر این شکست و نمایش بی پایگی حاکمان، به ویژه اقشار مُردد و نیروهای بینابینی را سمت جبهه سرنگونی خواهد کشاند و در سوی دیگر، تُخم یاس و تردید را در میان نیروهای باقیمانده حاکمیت می پراکند.

پس از فرو پاشیدن سیرک مُرده گردانی پاسدار سُلیمانی در توفان اعتراضهای دی ماه، رژیم ولایت فقیه دُوُمین صورت حساب خیزش آبان را سنگین و پُرمایه دریافت کرده است.    

بازگشت به صفحه نخست