فراسوی خبر... شنبه ۲۳ بهمن

پاسُخ به کاخ سفید با نوای طبل توخالی

منصور امان

همین واقعیت که رژیم جمهوری اسلامی نُقطه ثقل اثبات مشروعیت اجتماعی خویش به طرفهای خارجی را بر یک راهپیمایی دولتی بنا نهاده، به خوبی برای سنجش اُستواری پایه های حاکمیت آن در میان جامعه کافی است. از سوی دیگر، راه اندازی اُتوبوسی تشریفات محبوبیت با هدف مُهره چینی در برابر دولت جدید آمریکا، خالی بودن دست "نظام" در این کشمکش را نیز نشان می دهد.   

حاکمان ایران بار دیگر با برگزاری یک تظاهُرات سفارشی به رویارویی با پیامدهای سیاست خارجی بُحران ساز خویش رفته اند. اُرکستر هماهنگی از آقای خامنه ای تا سرکردگان نظامی و امنیتی باند او و نیز مُلاهای حُکومتی قُم، توضیح دادند که پاسُخ رویکردهای آقای ترامپ در برابر خویش را با این نمایش خیابانی خواهند داد.

در این باره که تاکتیک "نظام" برای پاسُخگویی به راستی دارای ثمر باشد، تردیدهای مُعینی وجود دارد. تجربه نشان داده که طرفهای خارجی حُکومت به خوبی بر این امر که "پاسُخهای" رژیم مُلاها چگونه دست و پا می شود، آگاهی دارند. به همین دلیل نیز بود که تظاهُرات دولتی موجب مُنصرف ساختن آنها از برقراری تحریمهای فلج کننده علیه "حق مُسلم" نشد و ادعای برخورداری از حمایت اجتماعی، مانع خوراندن "جام زهر" به مُدعیانش نگردید.

تصویر بسا روشن تری از پایگاه اجتماعی رژیم ولایت فقیه، در سال ۱۳۸۸ به پهنه بین المللی ارسال شد. میلیونها تن در نخُستین فُرصتی که به دست آوردند، زیر بارش گلوله و ضربات باتوم و قمه، موجودیت "نظام" را به چالش کشیدند و صف بندی سیاسی - اجتماعی موجود در ایران را با دُرُشت ترین خُطوط ترسیم کردند؛ آرایشی که همچنان اعتبار دارد و حُکومت با وجود سرکوبی وحشیانه نمود علنی آن، نه تنها توانایی برهم زدن اش را نداشته است، بلکه کماکان زیر تاثیر قُدرتمند آن کُنش و واکُنشهای خود را تنظیم می کند.  

شش سال پس از خیزشهای ۸۸، "فتنه" هنوز روابط درونی حُکومت را تنظیم می کند و مُناسبات قُدرت با این مُعادله چیده می شود. همزمان، حاکمیت با پاندول سنگین قیام ۸۸ بر گردن، سیاست و نگاه خویش به اعتراضهای صنفی، فعالیتهای مدنی و مُطالبات اجتماعی و سیاسی را جهت می دهد.

تظاهُرات بادکُنکی این واقعیت عینی و ریشه دوانده را از صحنه داوری و ارزیابی خارج نمی کند. در بهترین صورت، نمایش اُتوبوسی حاکمان ایران، سپر انسانی ای انگاشته خواهد شد که گروگانگیرها و جنگ سالاران توسُط آن شکست در میدان را به تاخیر انداخته یا فرار از صحنه درگیری را پوشش می دهند.     

 

 

بازگشت به صفحه نخست