فراسوی خبر... پنجشنبه ۲۲ اسفند

کاسبان کُرونا

منصور امان 

مردم ایران با این واقعیت که حاکمیت و بستگان آن از تنگناهای اقتصادی – معیشتی آنها به مثابه امکانی برای سوداندوزی و پولسازی سوواستفاده می کنند، به گونه دردناکی آشنا هستند. از این رو راه افتادن یک کسب و کار نوپای دیگر گرد ویروس مرگبار کرونا آنها را چندان شگفت زده نمی کند. در دُکان کُرونایی "نظام" از ماسک، ژل، صابون و مایع ضدعُفونی تا بهداشت و پیشگیری خُصوصی و مُراقبتهای ویژه عرضه می شود، اما این هنوز همه شُعبه های این کاسبی چندش آور نیست.

کرکره دُکان دیگر را سُخنگوی وزارت خارجه مُلاها بالا زد. آقای عباس موسوی که در نقش بُلندگوی رووسایش انجام وظیفه می کند، اطلاع داد که ج.ا پیشنهاد کُمک بشردوستانه آمریکا در مورد کرونا را رد می کند و خواهان لغو تحریمها است. آنچه که او به این ترتیب از آن پرده برمی داشت، طرح حاکمیت برای بهره برداری از اپیدمی کرونا در ایران به منظور باز کردن کانالهای تغذیه نفتی و پولی خود بود.

آقای خامنه ای و شُرکا این ترفند را پیشتر بر محور غذا و دارو به کار بسته اند و تاکتیک کُرونایی آنها را می توان ویرایش جدید آن دانست، تفاوُت فقط در بُعد گُسترده تری است که آنها به این سیاست غیرانسانی و مردُم ستیزانه داده اند. حاکمیت با پیوند زدن بُحران سلامتی مردُم ایران با حل وفصل بُحران مُناسبات خارجی خود، در عمل شیوع ویروس کرونا و ابتلا و مرگ شهروندان را به پارامتر پیشبُرد این سیاست بدل کرده است. تناسُب مزبور به خودی خود این داده را به دست می دهد که به هر میزان که بُحران انسانی در ایران وخیم تر شود، امکان حل بُحران تحریمها بیشتر می شود.

وقتی آقای محمود واعظی، یک مقام بُلندپایه دولت، "تامین نیازمندیهای ضروری برای مُقابله با کرونا و کنترل سریع تر بیماری" را مشروط به آن می کند که آمریکا "همین امروز تحریمها را رفع کند"، از چیزی جز حمل یک بار کُشنده بر دوش مردُم خبر نمی دهد.

یک زاویه دیگر این سیاست خودداری از درخواست کُمکهای حیاتی بین المللی برای مُقابله با گُسترش ویروس، مُداوا و مُراقبت از مُبتلایان و حفاظت از سلامتی دیگر شهروندان است. ناتوانی و بی کفایتی حاکمیت در این سه بخش مُنجر به فاجعه ای گردیده که بدون مانع در حال پیشروی و شُخم زدن سراسر کشور است. دستگاه حاکم اما کُمک خارجی را فاکتور مُزاحمی می بیند که سیاست "رفع تحریم" را کمرنگ می کند و فراتر از آن، بی پایگی این استدلال که تحریم مانع کُمک رسانی به شهروندان است را آشکار می سازد.

"نظام" البته با دریافت کُمکهای خُرد و پراکنده مُشکلی ندارد، بخشی به دلیل منافعی که در بازار سیاه در انتظار آن است و بخشی نیز برای رفع نیازهای اولویت دار اقلیت حاکم؛ در مُقابل اما با سرسختی از طرح تقاضای کُمک از نهادهای بین المللی و ورود به یک چارچوب رسمی، تعریف شده، هماهنگ گردیده و نظارت مدار، سر باز می زند.

حاکمان رژیم ج.ا برای تامین منافع خود از روی جسد مردُم رد می شوند؛ پنج ماه پیش با قتل عام بیش از چهار هزار نفر و امروز با به دم تیغ کرونا سپُردن میلیونها نفر دیگر. کمتر کسی هست که نداند بقای این محفل چندصد نفره به رنج و هلاکت اکثریت جامعه گره خورده است. پس پیش از آنکه ویروس ولایت فقیه کشور را به کشتزار جنازه بدل کند، باید چون صاعقه بر سر آن فرود آمد و این رشته را گُسست.    

بازگشت به صفحه نخست