فراسوی خبر... یکشنبه ۲۱ آبان

تیتر یا موشک، "منافع ملی" را کُدامیک تهدید می کند؟

منصور امان

رجزخوانی و تبلیغات جنگی روزنامه حُکومتی کیهان با مضمون مُباهات به موشک پرانی به ریاض و وعده هدف قرار دادن دوبی، گذشته از آنکه رویکرد و جهتگیری منطقه ای "نظام" را بدون تزیین و آرایش آشکار ساخت، همزمان به موجبی بدل گردید تا لاک دُروغین مُدعیان "منافع ملی" کمی بیشتر خراشیده شود.

در گرماگرم گُسترش بُحران خونین خاورمیانه به لُبنان و حرکت شتابان رژیم جمهوری اسلامی به سمت درگیری دامنه دار تر با عربستان سعودی، طیف شناخته شده ای از "خودیها" به گونه فُکاهه آمیزی از به خطر افتاده شدن "منافع ملی" به دلیل تیتر روزنامه اندرونی بیت آقای خامنه ای ابراز نگرانی می کند. این در همان حالی است که مینهای کار گذاشته شده  "نظام" و سیاست خارجی توسعه طلبانه و جنگ افروزانه اش زیر "منافع ملی" و سرنوشت کُنونی و آینده اکثریت مردُم ایران، یکی پس از دیگری در حال انفجار است.

دولت آقای روحانی و پایوران آن بخشی از این طیف هستند که بنا به کارکرد ذاتی و شناخته شده دولتها در ساختار سیاسی جمهوری اسلامی، ویترین بیرونی "نظام" به حساب می آیند. ابراز نگرانی اینان در باره "منافع ملی"، هدفی جُز کشیدن یک خط فاصل ساختگی بین "خودسرها" و "مسوولان" و باز گذاشتن دایره مانور و عمل هر دو طرف ندارد؛ یک تاکتیک محبوب "فرنگی کارها"ی این سوی میدان که توقیف دو روزه کیهان نیز در کادر آن جا می گیرد. از این جهت، نقشی که حُجت الاسلام روحانی و اعضای دولتش بازی می کنند، یک رُل تکراری و کسل کننده است.

موضوع اما هنگامی جالب می شود که سوی دیگر این طیف، یقه چاک داده و موی پریشان به میدان می آید تا برای "منافع ملی" و "مصالح ملی" در برابر تیتر دُرُشت جریده نابکار سینه سپر کند. بیشتر اینان را دسته جراحی شده ای تشکیل می دهند که از مسیر ویژه "خودیها" راهی به زیر "خیمه نظام" نمی یابند و ناچار از طریق کوچه های فرعی همچون دلسوزی برای "نظام"، مشاطه گری برای خُدایگان خیمه، خوش خدمتی و حتی اینجا و آنجا کاسه داغ تر از آش شدن طی طریق می کنند.       

آنها شکایت می کنند که جریده مزبور "با سرنوشت کشور بازی کرده"، "خلاف مصالح ملی تیتر زده" و "علیه منافع ملی" دست به عمل زده است. به این ترتیب دسته "دلسوزها"، حاشیه ایجاد شده گرد تازه ترین بُحران خارجی حُکومت را جایگُزین متن و موضوع اصلی آن می سازد و به عُنوان مُتهم ردیف اول در تخریب "منافع ملی" مُعرفی می کند.

این واقعیت بدیهی که عامل تهدید "منافع ملی" در اینجا سیاست شلیک موشک بالستیک از سکوی انصارالله یمن است و کیهان فقط بُلندگوی این تدبیر به شمار می رود، در استدلال اینان جایی ندارد. آنها در این باره همانگونه سُکوت می کنند که در باره تاخت وتاز نظامی حُکومت در سوریه، عراق و لُبنان! تیتر جنگ افروزانه جریده بدنام، غمباد احساسات ملی اینان را مُتورم می کند، اما خود جنگ افروزی حتی غلغلک شان هم نمی دهد.

"دلسوزها" به تاثیرات وخیم و ویرانگرانه این سیاست در ابعاد "ملی" کاری ندارند، آنها خودشیرینی می کنند و به "نظام" خط می دهند که این سیاست را در خفا پیش ببرد و در برابر دید "دُشمنان" نگذارد. آنها با تنش افروزی موشکی مُشکلی ندارند، شُعارنویسی روی موشک است که نگران شان می کند.

رویکرد این دسته ناشی از بدفهمی نیست. علت آن است که "خودی"های اخراجی، سیاست خارجی میلیتاریستی و مُداخله گرایانه حُکومت را عین "منافع ملی" می دانند، هرچند از آن با ادبیات و استدلالهای دیگری دفاع کنند و قواره زُمُخت آن را زیر پوشش گُشاد تری جای بدهند.

"سینه چاکهای" قُلابی منافع ملی، دلسوز مردُم نیستند و جامعه را از خطر تحریم و جنگهای بیشتر دور نمی کنند. بدون گذاشتن نُقطه پایان بر سیاستی که در مُحاسبات آن مردُم ایران، منافع، خواسته های امروز و آرزوهای فردای شان جایی ندارد، این سایه های شوم همنشین جامعه خواهد ماند. این دُرُست همان ضرورتی است که غمخواران "نظام" با هر ترفندی و از جُمله آدرس غلط دادن در باره تهدیدات "منافع ملی" تلاش می کنند از دستور وظایف مردُم پاک کنند.

بازگشت به صفحه نخست