فراسوی خبر سه شنبه 16 تیر
شعار «زندگی بهتر با رفع تحریمها» یک فریب است

زینت میرهاشمی

حسن روحانی در سخن پراکنی اش در دوشنبه شب 15 تیر، در توجیه بی ثَمر بودن کلید مشکل گشایش، به دادن شعار و طرح مفاهیم کلی به منظور فریب مردم و برای حفظ نظام بسنده کرد. حسن روحانی در استفاده از کلمات کلی شاهکار آفرید و مدعی شد که در «جامعه ای که بین فقیر و غنی فاصله زیاد باشد»، «در آن جامعه عدالت وجود ندارد.». معلوم نیست منظور از این حرف چیست؟ در جمهوری اسلامی عدالت را باید کجا جُست؟
اما نکته مهم سخن پراکنی او در پیوند دادن تحریمها با فقر، بیخانمانی و بیکاری موجود است. او طوری وانمود می کند که گویا همه نابسامانیها در ایران زیر سِیطَره ولایت فقیه با تحریمها آغاز شده و با پایان تحریمها، رونق و شکوفایی در اقتصاد و عدالت در جامعه برقرار خواهد شد.

روحانی مثل همه همقطاران اش به اصل موضوع نمی پردازد. به چرایی تحریمها پاسخ نمی دهد و در مورد تعطیلی مهمترین واحدهای تولیدی، منجمله واحدهای صنعت نساجی و تعطیل شدن بیش از 70 درصد از واحدهای تولیدی سکوت می کند. او حرفی در مورد بحران اقتصادی که در دوران اوج درآمدهای نفتی و قبل از تحریمها به وجود آمده هم حرفی نمی زند. او در مورد خصوصی سازیها که به فرمان ولی فقیه اجرا شد و اقتصاد شبه دولتی و رانتی را گسترش داد هم حرفی نمی زند و معلوم نمی کند که این بحرانها چه ربطی به تحریمها دارد؟
شعارهای روحانی در دفاع از برنامه های دولت اش برای کاهش رکود و تورم و بهتر کردن اوضاع اقتصادی یک فریب است. زیرا در فراسوی بودن یا نبودن تحریمها، بودجه سال 94 مانند بودجه های قبلی، توسعه فقر، افزایش فاصله طبقاتی، عمیق کردن فاصله فقر و ثروت را برای مردم تولید می کند. نگاهی به آمار افزایش بودجه نظامی نسبت به بودجه درمان، آموزش و بهداشت، دستپخت حسن روحانی و پوچی وعده های فریب کارانه او را بر ملا می سازد. هزینه های انجام عملیات تروریستی و آشوب گرایانه در منطقه در بودجه سال جاری با نام نهادهای مختلف به تصویب مجلس رسیده است. پس روشن است که برداشتن تحریمها و بازگشت پول نقت و گاز به خزانه دولت، نه برای توسعه عدالت بلکه برای توسعه نظامیگری بیشتر جهت جبران اثرات نوشیدن جام زهر مصرف خواهد شد.

 
 

 

بازگشت به صفحه نخست