فراسوی خبر... دوشنبه ۱۴ فروردین

روحانی و حراج در کاخ کرملین

لیلا جدیدی

چنانچه این احتمال نه چندان بعید وجود داشته باشد که روابط واشنگتن و مسکو رو به بهبودی برود، چه کسی جز رییس جمهور رژیم جمهوری اسلامی باید سراسیمه راهی مسکو شود تا سبیل همدست خود در روابط تنگاتنگ و خونین سوریه را چرب کند؟ روحانی در سفر خود به روسیه، ۱۴ سند همکاری یا بهتر گفته شود باج دهی را در کاخ کرملین تقدیم ولادیمیر پوتین کرد.

اگرچه در انتهای سفر روحانی بیانیه مشترکی منتشر شده که بدان رنگ روغن "ارتقا سطح روابط در زمینه های اقتصادی، سیاسی و فرهنگی" زده شده، اما ترکیب همراهان روحانی در سفر به مسکو نشان دیگری دارد.

همسفران وی، وزرای صنعت، معدن و تجارت، نفت، امور خارجه، ارتباطات و فناوری اطلاعات و رییس کل بانک مرکزی بودند که بیشتر بیانگر تهیه ملزومات ارایه قراردادهای سودجویانه یکطرفه اقتصادی است که منافع آن نصیب روسیه می شود.

جهت نمونه، از جمله توافقهای انجام شده، احداث دو واحد نیروگاه اتمی جدید در بوشهر و یک نیروگاه حرارتی در بندر عباس است. با در نظر گرفتن تجربه چاه میلیاردی نیروگاه بوشهر و فقر و بیکاری خانمان سوزی که مردم ایران گریبانگیر آن هستند، احداث نیروگاه اتمی جدید جز "ارتقا سطح" ثروتی که از خزانه ملی به جیب گشاد پوتین سرازیر می شود، معنایی ندارد.

جمهوری اسلامی به روسیه ای دخیل بسته است که از فرصتها و فرودستانی چون آن همواره سوواستفاده کرده و امروز هم همزمان با اخاذی از رژیم، در حال گسترش همکاری با دو رقیب منطقه ای آن، عربستان سعودی و ترکیه، است.

اما آیا رژیم ضد مردمی جمهوری اسلامی گزینه دیگری هم دارد؟

 

 

بازگشت به صفحه نخست