فراسوی خبر... یکشنبه ۱۰ دی

آتشفشان خاموش اعتراضها فعالیتش را از سرگرفته

منصور امان

آتشفشان خاموش اعتراضها با دهانه ای به وُسعت سراسر کشور، فعالیت خود را از سرگرفته است و جرقه های مُذاب اش را بر سر و روی "نظام" می بارد.

پیشرفت شگفت انگیز سطح اعتراضها از برآشُفتن نسبت به گرانی تا هدف گرفتن مُستقیم اصل حاکمیت، رهبر و رییس جمهور آن، از یکسو بر ژرفای نارضایتی جامعه و از سوی دیگر بر پتانسیل انفجاری آن گواهی می دهد. کمتر از ۴۸ ساعت، شُعار اقتصادی "مرگ بر گرانی" ابتدا به "مرگ بر روحانی"، سپس به "مرگ بر خامنه ای" و سرآخر "مرگ بر جمهوری اسلامی" فرارویید.

تردیدی نیست که نیرویی که بخش مُهمی از مُعترضان را در سه روز گذشته به خیابان کشاند، شرایط فلاکت زای معیشتی و فشارهای ریاضتی حُکومت است. همزمان اما گذار بی واسطه و شتابان اعتراضها به شُعارها و مُطالبات سیاسی نشان داد که جامعه در طلب حل مُشکلات خود، از حُکومت عُبور کرده است و آن را مانعی بر سر راه برآورده شدن خواسته هایش می داند.

درهم آمیزی خواسته های معیشتی و مُطالبات سیاسی، هراسناک ترین کابوس حاکمیت را به واقعیت گرایانده است. گردانندگان و کارگُزاران "نظام" امروز پیش جوششهای این ترکیب خطرناک و انفجاری را در شهرهای به پا خاسته هم می بینند و هم می شنوند.

این ضربه ناگهانی، دو جناح اصلی قُدرت را به یکسان گیج کرده است. باند ولی فقیه از آن رو که گمان می کرد زین را تنگ بسته و می تواند بدون نگرانی سواری بگیرد. و جناح میانه حُکومت و زواید "اصلاح طلب" آن بدان سبب که گمان می بردند رگ خواب جامعه را یافته اند و با تزریق کمی وعده اینجا و مُشتی غُرولُند آنجا، مردُم را مُدیریت می کنند.

سرگشتگی و پریشان حالی این دو را می توان در واکنش آنها به اعتراضها و دست و پا زدن ریشخند آمیز برای آرایش گرفتن علیه آن مُشاهده کرد. آنها با مُنتسب کردن خیزش مردُم به یکدیگر و آن را ناشی از دسیسه و تحریک باند مُقابل جلوه دادن، به تلاش ارزان و نخ نما شده ای برای تخریب روحیه مُعترضان، گُمراه ساختن کوشندگان و سرآخر، جلوگیری از پیوستن بخشهای گُسترده تری از جامعه به اعتراضها و پُشتیبانی از آن دست زده اند.

شُعارهای توفانی تظاهُرکنندگان که "نظام" را با تمام دسته بندیها درونی و اطوارهای سیاسی اش از مُحیط خود جارو کرد، فقط به دو روز برای از کار انداختن این سلاح نیاز داشت. بدیهی است که هر دو جناح حُکومت پس از ناکامی شگرد روانی امنیتی - روانی خود، با شدت و تلاش بیشتری به استفاده از قهر مُستقیم رو خواهند آورد. از این رو ساعات و روزهای در پیش هوشیاری و آمادگی هر چه بیشتری را در برابر این شرایط و انطباق روحی و رزمی با آن می طلبد.

با این حال، هر وزنه ای که حُکومت به میدان آورد، کفه ترازوی جامعه سنگین تر است، چون:

- مُعترضان بیشُمارند و حُکومت و پاسدارانش در اقلیت

- مردُم به ستوه آمده جز بندهای اسارت استبداد دینی چیزی برای از دست دادن ندارند، حاکمیت فربه و فاسد ولی همه چیز را

- جُنبش می تواند از آنچه که پنجشنبه بود قوی تر شود، حُکومت اما هر مسیری علیه آن انتخاب کند، ضعیف تر خواهد شد

- مُعترضان از پُشتیبانی بین المللی برخوردارند، "نظام" مُنزوی و در مُحاصره است

- و سرآخر، آنها که به خیابان آمده اند، پُشت به حقانیتی انسانی، اخلاقی و تاریخی داده اند، منبع مشروعیت "نظام" اما اقتدار چرکین و بویناکی است که از لجنزار فساد، تبهکاری، غارت، خونریزی و بی تاریخی توشه می گیرد. این یکی پیکار مُتحد آن دیگری را تاب نخواهد آورد.   

بازگشت به صفحه نخست