|
فراسوی خبر ... سه شنبه ۹ اردیبهشت
چالش کارگران با کرونای ولایت فقیه زینت میرهاشمی
لرزه های کرونا هنوز آثار خود را به طور کامل بر زندگی کارگران و مزدبگیران نشان نداده است، اعتراضهای کارگری آغاز و هر روز زیر سایه هولناک کرونا گسترش می یابد. اعتراضها و اعتصابهایی که از هفته پیش کلید خورد و در نقاط مختلف ایران جریان پیدا کرده، مطالباتی چون عدم دریافت حقوقهای عقب افتاده، اعتراض به خصوصی سازی، اعتراض به بیکاری و .... روی میز رژیم و کارفرمایان گذاشته است. در هفته پایانی فروردین و هفته اول اردیبهشت، حرکتهای وسیع کارگری آغاز شد. برجسته ترین آن اعتصاب، راهپیمایی و تجمع کارگران شرکت معادن زغال سنگ کرمان بود. در این حرکت اعتراضی، کارگران معادن زغال سنگ کرمان با اعتصاب و راهپیمایی در شهرهای زرند، کوهبنان و راور، به واگذاری این معادن به بخش خصوصی اعتراض کردند. اعتصاب کارگران نی بر نیشکر هفت تپه در روزهای یکشنبه ۷ اردیبهشت و دوشنبه۸ اردیبهشت، تجمع اعتراضی کارکنان بازنشسته بیمارتسان خمینی کرج در روز یکشنبه 7 اردیبهشت، تجمع بزرگ کشاورزان اصفهان در روز شنبه ۶ اردیبهشت و... از دیگر حرکتهای اعتراضی در روزهای گذشته بود. در حالی که درد فقر به دردی روزانه تبدیل شده است، عدم پرداخت حقوقهای معوقه، به معنای واقعی چیزی در سفره های کارگران نگذاشته است که نگران از دست دادن شان باشند. حرفهای پایوران رژیم بعد از سناریوی مضحک شورای عالی کار و تعیین حقوق پایه ناهمخوان با تورم و سبد معیشت کارگران و زیر پا گذاشتن قانون کار در این رابطه و دعوت کارگران به شکایت، بخشی از فریبکاری رژیم است. تاکنون هیچگاه شکایت کارگران در شکلهای مختلف از نامه نگاری تا جمع کردن طومار بیش از هزار کارگر برای افزایش حقوق عادلانه راه به جایی نبرده است. انتظار رفتار قانونی (قانون دست ساز رژیم) و رعایت قانون کار بیهوده است و در قاموس رژیم رعایت قانون در مورد حقوق کارگران جایی ندارد. سرکوبهای روزانه، بازداشت و حبس، آزار و تهدید فعالان اجتماعی، فعالان کارگری و معلمان، در هنگامه کشتار ویروس کرونا، نشاندهنده ترس رژیم از شکل گیری حرکتهای جمعی و برپایی همایشهای مستقل به مناسبت اول ماه مه روز کارگر و ... است. دیکتاتوری ولایت فقیه در مواجه با بحران کرونا و ادامه اقدامات سرکوبگری اش نشان داد که ترس از مردم، محور سیاستهایش را تعیین می کند، تا ترس از همه گیری ویروس کرونا. بر همین منظر امنیت نظام را بر امنیت شهروندان مانند همیشه ترجیح داده و دمیدن در بوقهای تبلیغاتی به نام مبارزه با کرونا یک دروغ بزرگ است. فلاکت موجود کارگران، دست پخت حکومت ضد کارگری است که باید با قدرت و همبستگی و اعتراضهای سراسری کارگری، تشکیل سندیکاهای کارگری مستقل، رعایت حقوق کارگران را به رژیم تحمیل کرد.
|