فراسوی خبر... سه شنبه ۷ اردیبهشت

"گشت نامحسوس"، باز دو سر باخت برای خامنه ای و روحانی

منصور امان

"دولت تدبیر و اُمید" برخلاف وعده داده شده، حاضر نشد در نشست روز یکشنبه خود به موضوع "گشت نامحسوس" بپردازد، در عوض در همین روز، حُجت الاسلام مُحسنی اژه ای، مُعاون قُوه قضاییه و یکی از پایوران ارشد باند رقیب، طرح مزبور را پیش کشید تا به دفاع از آن برخیزد و به آقای روحانی درس قانون بدهد.

پیش از این، خانُم مولاوردی، مُعاون "اُمور زنان و خانواده" حُجت الاسلام روحانی، از "بررسی موضوع" در جلسه یکشنبه هیات دولت و ارایه گُزارش در این باره از سوی وزارت کشور خبر داده بود. وی در ضرورت این امر به فشار اجتماعی که از این جانب بر دولت وارد می شود اعتراف کرد و گفت: "همه مسوولیت پیگیری را مُتوجه دولت می دانند و از رییس جمهور به عُنوان مُجری قانون اساسی انتظار دارند که نظارت و تذکُرات لازم را داشته باشد."

آقای روحانی و دستگاه های اجرایی زیر نظر او در حالی از اقدام مُشخص در برابر لشکرکشی خیابانی باند رقیب و رویارویی با آن در این میدان طفره می روند که حتی مُبتکران طرح جنگ روانی "گشت نامحسوس" از واکُنش تُند جامعه به آن و شکل گیری آشکار مُقاومت علیه این تهاجُم یکه خورده اند و سرآسیمه در جُستُجوی راه عقب نشینی هستند.

حُجت اُلاسلام روحانی در این رابطه تاکُنون به سُخن سرایی و عبارت پردازی گذرا در باب "پدری کردن برای دُختران و جوانان" و "دخالت نکردن در زندگی خُصوصی و عُمومی مردُم" بسنده کرده است. این سُخنان مشابه وعده های نسیه و بی ضمانتی است که او در تبلیغات انتخاباتی اش نیز به زبان آورده و از جُمله تاکید کرده: "من نخواهم گذاشت ماموری بی نام و نشان از کسی سووال کند. دُختران جامعه ما خود حافظ حجاب و عفاف هستند."

منبری که حُجت الاسلام روحانی می رود ثابت مانده است، تناقُض اما در این است که او امروز دیگر یک واعظ مساله گو نیست، بلکه بر صندلی مسوولیت بالاترین دستگاه اجرایی کشور تکیه زده و به این صفت باید مساله حل کُن باشد.

عقب نشینی خزنده باند ولی فقیه از یکسو و اعتراف خانُم مولاوردی از سوی دیگر نشان می دهد که جامعه نه در برابر تهاجُم آقای خامنه ای عقب می نشیند و نه چاره خود را در گُفتار درمانی آقای روحانی می جوید. مردُم به خوبی در یورش گله وار و به هم ریخته هفت هزار نفری، سرگشتگی حُکومتی را باز شناخته اند که زیر سنگینی شکستهای داخلی و خارجی تعادُل خود را از دست داده و کورمال برای نیفتادن به هر سو چنگ می اندازد.

 

 

بازگشت به صفحه نخست