فراسوی خبر... دوشنبه ۶ فروردین

تغییرات در کاخ سفید؛ اُروپا کیش، جمهوری اسلامی مات شد

منصور امان

از نُقطه فعلی هنوز نمی توان به این سووال که آیا با وُجود تحولات اخیر در هیات حاکمه آمریکا، "برجام" در ۱۲ خُرداد تمدید می شود یا نه، پاسُخ دقیقی داد. روشن اما این است که انتصابات مزبور، مُتحدان اُروپایی آمریکا و رژیم جمهوری اسلامی را با شرایط تازه ای روبرو ساخته که تا آن هنگام باید با آن سازگار شده و با طرح دیگری در دست به وعده گاه بروند.

انتصاب دو مُنتقد سرسخت "برجام" به پُستهای بُلندپایه دستگاه سیاست خارجی و امنیت ملی آمریکا، بر صفحه شطرنج سیاست بین المللی به معنای کیش شدن اُروپا است. پُر رنگ شدن علامت سووال در برابر "برجام"، به لحاظ عملی دستور کار کُنونی اُروپا را برای مُدیریت چالش رویکرد سختگیرانه واشنگتن نسبت به توافُق هسته ای وین، بی موضوع ساخته است.

استراتژی اتحادیه اُروپا تاکُنون بر محور جلب رضایت آمریکا به وسیله ابراز تفاهُم با انتقادات آقای ترامپ و تلاش برای سمت دادن آن به دور تازه ای از ماراتُن مُذاکرات با رژیم مُلاها به سبک دوران تانگوی مُلایم "سه تُفنگدار" با "مُدره ها" قرار داشته است.

اُروپای تاجرپیشه، تعلیق موضوع و به درازا کشاندن بُحران گرد آن را یک بازی دو سر بُرد می انگارد و تجربه گذشته این انگاشت را تایید می کند. تا هنگامی که مُلاها می توانستند نفت بفروشند و پولی برای خرج کردن داشتند، اُروپا سیاست "تغییر توسُط تجارت" را تبلیغ می کرد. زمانی که میدان این بازی تنگ و تنگتر شد و همراه آن منابع مالی مُشتریان نیز رو به خُشکیدن گذاشت، اُروپا نیز به کنار مُتحد نیرومندش خزید و به سیاست "تحریمهای فلج کننده" آن پیوست. فاصله زمانی که این دو مقطع از بُحران هسته ای را از یکدیگر جُدا می کند، همان دوره طلایی است که اُروپا در بُحران کنونی نیز در پی تجدید حیات آن بوده است.

حال با تغییرات در تیم کاخ سفید، اتحادیه اُروپا بسا سریع تر از آنچه که می پنداشت، در برابر نُقطه تعیین تکلیف قرار گرفته و فشار اولتیماتوم ۱۲ خُردادی آقای ترامپ را بسا سنگین تر از پیش حس می کند. حفظ سیاست دوگانه پیشین زیر هر تابلو و با هر سُرعتی، در انتها اُروپا را از نظر سیاسی و اقتصادی با آمریکا رودرو خواهد ساخت. این اما گُزینه مطلوبی برای چُرتکه اندازان ماهر در برلین، لندن و پاریس نیست.  

بنابراین، در فُرصت باقیمانده آنها برای نجات توافُق وین باید با ترک رویکرد پیشین، همزمان که تلاش می کنند "برجامهای ۱ و ۲ و ۳ و غیره" را به مُبتکر عقب نشینی جانانه بقبولانند، بسته باور پذیری از اقدامات عملی را نیز برای ساده کردن هضم آن روی میز بگذراند.

 

 

بازگشت به صفحه نخست