فراسوی خبر... یکشنبه ۵ دی

موضوع به راستی محرمانه در گُزارش ظریف به کُمیسیون مجلس

منصور امان

در پس جنجال به راه افتاده پیرامون سُخنان "محرمانه" آقای ظریف، وزیر اُمور خارجه مُلاها، واقعیتی پنهان گردیده که هر دو طرف معرکه با دلایل مُتفاوت تلاش می کنند چندان در برابر دید تماشاچیان قرار نگیرد.

روایتی که پایوران حُکومتی و دستگاه تبلیغاتی "نظام" از پرده دری صورت گرفته از نشست محرمانه کُمیسیون امنیت ملی مجلس به دست می دهند، ویرایش تازه ای از مُشاجرات معمول بین دو جناح اصلی دستگاه قُدرت بر سر توافُق هسته ای است که تاکُنون نُسخه های گوناگونی از آن عرضه کرده اند.

باند آقای خامنه ای که صحنه گردان هیاهوی تازه است، می گوید آقای ظریف به "اشتباه" خود در امضای توافُق هسته ای اعتراف کرده است. در مُقابل، رُقبای آن این ادعا را تکذیب می کنند و آن را "مخدوش" می خوانند، بدون آنکه روایت "سالم" خود را ارایه کرده باشند.

خودداری طرفهای درگیر از انتشار شفاف موضوعات مطرح شده در نشست مزبور و پایان دادن به گمانه زنیها و نزاع در این باره نشانگر آن است که طرفهای درگیر ترجیح می دهند ذهنها در این کشمکش مشغول حدس زدن در باره راست یا ناراست بودن محور درز داده شده گردد تا کنکاش پیرامون اصل موضوع.

گوشه مُهمی از مساله اصلی روی میز در نشست کُمیسیون امنیت ملی مجلس مُلاها را یک نماینده حامی دولت فاش کرده است. آقای بهروز نعمتی به نقل از آقای ظریف خبر از تماس تلفُنی وزیر خارجه آمریکا، با وی پیش از قانونی شدن تمدید تحریمهای غیر مُرتبط با مساله هسته ای داده است. به گفته وی، آقای کری پیشنهاد ارایه "تعهُداتی" از "نظام" در مُقابل وتوی لایحه کنگره از سوی آقای اوباما را داده است. با توجه به آنکه تحریمهای مزبور فعالیتهای تروریستی، موشکی و پایمالی حُقوق بشر رژیم مُلاها را هدف دارد، بدیهی است که "تعهُدات" درخواستی آقای کری نیز به همین حوزه ها مربوط می شده است.

به گفته نماینده مزبور، آقای ظریف ناتوانی خود از تصمیم گیری در این رابطه و لُزوم "انتقال موضع" را به اطلاع طرف گُفتُگوی خود می رساند که در حقیقت پاسُخ منفی دیپلُماتیک به پیشنهاد مزبور و تاکید بر نامُمکن بودن پذیرش چنین تعهُداتی از سوی قُدرت حقیقی به حساب می آید.

مُذاکره مزبور در بالاترین سطح دیپلُماتیک آمریکا و جمهوری اسلامی دو واقعیت را به خوبی روشن می سازد؛ نخُست آنکه مسیر پایان یافتن تحریمها باز است و توپ در زمین آقای خامنه ای و شُرکا قرار دارد. سپس، "نظام" نه می خواهد و نه می تواند از لشکرکشی و تنش آفرینی در محورهای اختلاف با غرب و کشورهای منطقه دست بردارد

گُزارش خودمانی آقای ظریف آشکار کرده است که همچون بُحران هسته ای، "نظام" یک سیاست شکست خورده را به بهای گزاف تحریمها و ایزوله شدن کشان کشان پیش می برد. این در حالی است که حاکمان ایران خود بهتر از هر کس می دانند که راه حلی که آنها را به "برجام۱" رساند، می تواند به منزلهای دیگر نیز برساند.

بازگشت به صفحه نخست