فراسوی خبر... چهارشنبه ۲ خرداد

زمان تهاجُم چند برابر به "نظام" فرا رسیده

منصور امان

بسا بیشتر از آنکه مطلوب حاکمان جمهوری اسلامی باشد، تحولات بین المللی گرد بُحرانهای ساخته و پرداخته شان شتاب گرفته است. زمان کوتاهی پس از کناره گیری آمریکا از "برجام"، اُفُقی که در برابر مسیر فعلی آقای خامنه ای و کارگُزاران وی گشوده شده، صراحت انکارناپذیری یافته است.

رویکرد سختی که آقای پُمپئو اتخاذ آن در برابر رژیم مُلاها را اعلام کرد، در حقیقت صورت حساب ولخرجیهای حاکمان کشور پس از توافُق هسته ای ژنو است. اگر توافُق مزبور به پاره ای از مساله رژیم مُلاها، بُعد هسته ای آن می پرداخت، اینک با کُمک بی دریغ ماجراجویان حاکم بر کشور، بُحران سیاستهای آنها به مثابه یک کُلیت در دستور کار قرار گرفته است.

اکنون در کنار موضوع فعالیتهای هسته ای، نزدیک به تمامی ابعاد دیگر خط و برنامه حُکومت همچون شرارتهای منطقه ای، میلیتاریسم موشکی، مُداخله گری خارجی، تجاوز نظامی، تبهکاری سایبری و صُدور تروریسم مشمول سیاست بُحران زدایی گردیده است

"نزدیک به تمامی ابعاد" از آن رو که در لیست شرطهای ایالات مُتحده برای اعمال نکردن تحریم و ایجاد مبنای مُذاکره، موضوع پایمالی خشن، سیستماتیک و همه جانبه حُقوق مردُم ایران قید نشده است. اگرچه آقای پُمپئو در سُخنان خود تاکید کرد که آمریکا از مردُم ایران "حمایت" می کند، با این حال روشن نیست که آیا فشار مُشخص تحریم در این زمینه برای وادار کردن رژیم مُلاها به تغییر رفتار خود بخشی از "نقشه راه" ایالات مُتحده هست یا نه.

لازم به گفتن نیست که سلب حُقوق جامعه و خلع ید مُستبدانه و خشن از آن در تصمیم گیری در باره ثروت و داراییهای همگانی، امنیت ملی و سرنوشت خود و کشور پایه اصلی و پیش شرط وجود سیاستهایی است که ایالات مُتحده رویارویی با آنها را لیست کرده است. فقط در سایه استبداد دینی و سرکوبی تبهکارانه خواستها و نیازهای اقشار و طبقات گوناگون است که حاکمان ایران منابع لازم و میدان عمل برای تولید بُحران خارجی را به دست می آورند. سیاست خارجی حُکومت بازتابی از مُناسبات داخلی آن است، بدون برخورد به یکی، غلبه بر دیگری نه مُمکن است و نه پایدار.

در هر صورت، سیاست و فشارهای اعلام شده آمریکا از یکطرف و رویکرد مُحتاطانه اُروپا از طرف دیگر، رژیم جمهوری اسلامی را به گونه حساسی در منگنه گرفته و تدبیرهای هر دو طرف به طور مُستقیم یا با واسطه، آن را به طور جدی تضعیف می کند. این امر برای جُنبشهای اعتراضی مردُم، برای دستیابی طبقات و اقشار گوناگون به خواستها و نیازهاشان، شرایط مُناسبی را ایجاد کرده است که می تواند و باید به خوبی در خدمت تشدید مُبارزه، عقب راندن حُکومت و کنار زدن قطعی سد استبداد دینی از برابر بهروزی و زندگی انسانی قرار بگیرد.

زیر فشار طرفهای خارجی، "نظام" به گوشه رانده شده، زمان تهاجُم چند برابر به آن فرا رسیده است.  

بازگشت به صفحه نخست