فراسوی خبر آدینه 2 بهمن

مجلس خودیها یا مجلس تک باندی

زینت میرهاشمی

حسن روحانی این بار کلید بی خاصیت اش را برای باز کردن قفلی از بحران حکومتی می چرخاند که خود جزیی از آن قفل است و اگر آن قفل به صورت واقعی باز شود، اثری از صاحب کلید هم باقی نخواهد ماند. تلاش برای راه اندازی میزان الحراره نمایش انتخاباتی برای شراکت بیشتر در قدرت، به پشتوانه خوردن زهر اتمی، از جمله واکنشهای روحانی به رد صلاحیتهای گسترده اصلاح طلبان حکومتی و میانه روهای نزدیک به طیف هاشمی رفسنجانی است.

حسن روحانی در برابر عملکرد شورای نگهبان زیر فرمان خامنه ای، به حرفهای خامنه ای برای به نمایش گذاشتن «انتخاباتی پر شور و با نشاط» استناد می کند. در حالی که خامنه ای منظور خودش از «انتخاباتی پر شور و با نشاط» را در دو سخنرانی اخیرش به خوبی شرح داد.

مهندسان نمایش انتخاباتی حتا از پیام مسخره خامنه ای مبنی بر این که «حتی کسانی هم که با نظام مساله دارند در انتخابات شرکت کنند» به ترس افتادند و ولی فقیه به سرعت حرف خود را به طور دقیق توضیح داد. وی گفت «این سخن به معنای آن نیست که بخواهند کسانی که نظام را قبول ندارند به مجلس بفرستند.» البته همه کسانی که از طیف اصلاح طلبان حکومتی و باند میانی حکومت کاندیدا شده اند، نه فقط نظام را قبول دارند و به ولایت فقیه التزام داده اند، بلکه به منظور ورود به مجلس بی خاصیت حاضرند به ولایت فقیه که هیچ به خیلی چیزهای دیگر تعهد قلبی و عملی دهند.

حسن روحانی روز پنجشنبه اول بهمن، در سخن پراکنی خود گفت که «مجلس خانه ملت است؛ نه خانه یک جناح». وی تمام زورش را می زند که بتواند دستاورد موفقیت خودش در خوراندن زهر اتمی به ولی فقیه را در مجلس با ورود تعدادی از طیف میانی به ثمر نشاند. اما در مقابل اعتراف خامنه ای به قبول هزینه سنگین در برابر پذیرش زهر اتمی، به نظر می رسد میزان الحراره نمایش انتخابات چندان به دلخواه حسن روحانی تنظیم نشود. در هر صورت کشاکش خامنه ای و روحانی نه بر اساس هویت دادن به مجلس به عنوان خانه ملت، بلکه بر اساس مشارکت بیشتر جناحهای در هرم قدرت است. این نمایش مال مردم نیست و شرکت در آن هم به نفع مردم نخواهد بود. 

بازگشت به صفحه نخست