فراسوی خبر ... شنبه  ۱ مهر

امنیت نظام با سرکوب وحشیانه کارگران آذر آب و هپکو

زینت میرهاشمی

یورش به کارگران آذر آب و هپکو و زخمی کردن آنها به معنای بردن گلوله و باتوم به سفره خالی کارگران است. نیروی انتظامی، نیروی ضد شورش و لباس شخصیهای موتورسوار به شکل وحشیانه به کارگران معترض که در خیابانهای اراک تجمع مسالمت آمیز کرده بودند حمله کرده و این اقدام ستمگرانه  موجی از تنفر در میان مردم، فعالان سیاسی اجتماعی و کارگران ایران به وجود آورد. محکومیت این تهاجم وحشیانه از طرف سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه، کمبته پیگیری ایجاد تشکلهای کارگری ایران، سندیکای کارگران شرکت و احد اتوبوسرانی تهران و حومه و کارگران شرکت الومینیوم سازی اراک و ... سبب واکنش برخی از پایوران رژیم شد.

بدون شک علت سرکوب وحشیانه کارگرانی که با دست خالی برای حقوق خود به خیابان آمدند، مساله امنیت نظام است. خشونت حکومتی علیه اعتراض مسالمت آمیز کارگران نه از قدرت رژیم ولایت فقیه بلکه از ضعف و هراس حکومت است. رژیمی که از یک تجمع مسالمت آمیز احساس ناامنی می کند، رژیمی ضعیف و درمانده است که فقط با سرنیزه حکومت می کند. تعویق یا عدم پرداخت مزد کارگران برای ماههای متوالی،  شیوه ای ارتجاعی و ظالمانه برای استثمار شدید کارگران و جلوگیری از رشد مبارزه آنان برای مزد عادلانه و بهبود زندگی است. این شیوه اعمال شده در واحدهای تولیدی توسط خشونت حکومتی علیه مزدبگیران و به نفع صاحبان سرمایه است. به همین روال از شلاق بر بدن کارگران تا زندانی کردن آنها را شاهد هستیم.

روز اول مهر، روز بازگشایی مدارس، به برکت اقتصاد مقاومتی ولی فقیه برای میلیونها خانواده و هزاران دانش آموز، به جای روز شادی و نوآوری، روز نمایش فقر و تهدیدستی خواهد بود.

درک وضعیت دانش آموزانی که پدران شان ماههاست حقوقی دریافت نکرده اند کار سختی نیست. به ویژه در کشوری ثروتمند از نظر منابع طبیعی، تحصیل نه تنها رایگان نیست بلکه طبقاتی و جنسیتی هم شده است. اعتراف وزیر کار رژیم به ترک تحصیل دانش آموزان و یا عدم ورود کودکان به مدارس در اثر فقر، گوشه ای از وضعیت بحرانی تحصیل و آینده کودکان در زمینه دانش را نشان می دهد.

علی ربیعی  در ۱۹ شهریور گفت که ۳۵ هزار دانش آموز کلاس اولی به دلیل فقر وارد مدارس نشده اند. این رقم از کلاس اول تا ششم به ۱۴۶ هزار دانش آموز خواهد رسید که نمی توانند به مدرسه بروند (تسنیم ۱۹ شهریور) البته آمار واقعی بیش از اینها است.

در روزهای اول شهریور ماه، خبرگزاری حکومتی مهر در یک گزارش اعلام کرد که: «دانش آموزان سیستان و بلوچستان زیر سقف فقر درس می خوانند»

کودکان کارگران آذر آب و هپکو هم در همین ردیف کودکان می توانند قرار گیرند. رنج و غم زخمی شدن پدران شان را بر این فقر و تنگدستی باید اضافه کرد.

زندانی کردن فعالان کارگری مثل رضا شهابی که اکنون در اعتصاب غذا به سر می برد و سرکوبی دَدمنشانه کارگران، ننگ رژیم جهل و نیستی ولایت فقیه و محکوم است.

بازگشت به صفحه نخست