فراسوی خبر... دوشنبه ۱ خرداد

در خیابانها بمانید!

لیلا جدیدی

سرانجام نمایش انتخاباتی رژیم ولایت فقیه به پایان رسید. از یکسو میلیونها نفر از شهروندان ایرانی در داخل و صدها هزار نفر ایرانی رانده شده از وطن در خارج، به کارزار تحریم انتخابات گرویدند. از سوی دیگر، بخش دیگری نیز به امید آنکه زندگی انسانی و بهتری داشته باشند، پای صندوق رای رفتند و به روحانی، این شیاد رسوا، رای دادند. اما اکنون به دوش آنها که به خیابانها آمدند و شادی کردند، یک مسوولیت و یک وظیفه سنگین قرار دارد، آنها باید همچنان در کف خیابان باقی بمانند و منتخب خود را وادار کنند به برنامه ها و وعده هایی که داده عمل کند.

چهارسال پیش هم روحانی وعده هایی داد که بی پایه بودن آنها امروز دیگر نیازی به بازگویی ندارد. این بار روحانی ژست برداشتن وزنه سنگین تری را که نه توان و نه خواست جدی حمل آن را دارد، گرفت. وی شیادانه آمالهای زنان و مردان و به ویژه جوانان را به بازی گرفت.

لیست جدید وعده های روحانی شامل بخشی از وعده های عملی نشده قبلی باضافه تعدادی وعده تازه است و مواردی مانند مسکن، بهداشت، برابری زن و مرد، فرصتهای بهتر، روابط خارجی با تنش‌ زدایی و تهدید‌ زدایی (که باید خروج از عراق، سوریه، یمن و لبنان باشد)، اجرای برجام (که باید شامل برجام ۲ و ۳ گردد) ایجاد کار و اجرای طرح کارورزی برای جوانان ۲۳ تا ۳۲ ساله با پرداخت معادل یک‌ چهارم حداقل دستمزد (که کمتر از ۲۵۰ هزار تومان می شود)، برداشتن حصر اگر بیشتر از ۵۱ درصد رای بیاورد (که با اعلام تصاحب ۵۷ باید عملی باشد)، توجه به محیط زیست، هوای پاک و جالب تر از همه، آزادی احزاب و آزادیهای مدنی، تامین امنیت دانشگاه، دخالت نکردن در زندگی خصوصی مردم، از بین بردن فضای امنیتی، اجرای منشور حقوق شهروندی و توسعه مشارکت سیاسی (که لابد فراموش کرد از آزادی زندانیان سیاسی که فعال حقوق کودک، هنرمند، نویسنده و غیره هستند، یاد کند) و احترام به اقوام ایرانی و تنوع مذهبی و دینی کشور را در بر می گیرد؛ همه آنچه که ۳۸ سال مردم را از آن محروم کرده اند.

اکنون زمان آن رسیده که جنبشهای خیابانی بدون خاموشی، پیگیر تحقق مطالبات خود باشند و علیه هر مانع و یا سد راهی از سوی هر کس که باشد، برآشوبند.

بازگشت به صفحه نخست