پیام سازمان چریكهای فدایی خلق ایران

به مناسبت 19 بهمن‏، سی و ششمین سالگرد حماسه و قیام سیاهكل ‏

 

سازمان چریکهای فدایی خلق ایران در آغاز سی و هفتمین سال حیات خود به تمامى زنان و مردان میهنمان كه براى آزادى، دموكراسى، صلح و پیشرفت، عدالت و جدایى دین از ‏دولت و ، نابودى ستم جنسى، مذهبى و ملى مبارزه مى كنند درود مى فرستد و خاطره تمامى كسانى كه در راه تحقق خواستهاى ترقیخواهانه مردم ایران جان باختند را گرامى مى دارد.

36 سال پیش، در شامگاه روز 19 بهمن سال 1349، یك گروه پارتیزانی از رزمندگان جنبش پیشتاز فدایی به پاسگاه ژاندارمری شهرک سیاهكل در استان گیلان حمله کرده و آن را خلع سلاح کردند. با این عملیات جنبش نوین و پیشتاز چریکهای فدایی پس از سالها کار تدارکاتی اعلام موجودیت کرد و طی فراز و نشیبهای سخت تا انقلاب بهمن سال 1357، شگفت انگیزترین حماسه ها را در جنبش کمونیستی و آزادیبخش مردم ایران به ثبت رساند.

حماسه سیاهکل گرمابخش همه ی آزادیخواهانی شد که شور رهایی در سر و عشق عدالت در دل داشتند. رویاهای همه ی کسانی که در شرایط اختناق دیکتاتوری شاه سودای آزادی و عدالت را در جان خود می پروراندند، با تولد جنبش پیشتاز فدایی به واقعیت گرایید. عمل انقلابی رزمندگان سیاهکل بر اندیشه های فرصت طلبان و تسلیم شدگان غلبه کرد و سازمان چریکهای فدایی خلق ایران را به پرچمدار و پیشاهنگ جنبش کمونیستی ایران طی سالهای 1349 تا 1357 تبدیل نمود.

رژیم شاه در واکنش به عملیات سیاهکل، به سرکوب گسترده روی آورد. رفقا مهدی اسحاقی و محمد رحیم سمایی طی عملیات پس از 19 بهمن به شهادت رسیدند و رفقا غفور حسن پور اصیل، علی اکبر صفایی فراهانی، احمد فرهودی، جلیل انفرادی، محمدعلی محدث قندچی، ناصر سیف دلیل صفایی، هادی بنده خدا لنگرودی، شعاع الدین مشیدی، اسکندر رحیمی، محمدهادی فاضلی، عباس دانش بهزادی و هوشنگ نیری در بیدادگاههای نظامی رژیم شاه به اعدام محکوم و در روز 26 اسفند همان سال به جوخه های اعدام سپرده شدند.

سازمان چریکهای فدایی خلق ایران در آغاز سی و هفتمین سال حیات خود نام و خاطره همه ی زنان و مردان جنبش پیشتاز فدایی كه طی سی و شش سال گذشته در راه هدفهای سترگ جنبش نوین كمونیستى ایران ‏به شهادت رسیدند را گرامی می دارد.

 

پیام حماسه سیاهکل با استقبال پرشور آگاهترین و پیشروترین زنان و مردانی که قلبشان برای آزادی و سوسیالیسم می طپید روبرو شد و سازمان چریکهای فدایی خلق ایران طی 7 سال مبارزه انقلابی و با پرداخت هزینه های سنگین در مبارزه بی امان با ساواک شاه، توانست پا برجا بماند و با وجود کمبودها و اشتباهاتش به یک جنبش اجتماعی بزرگ در آستانه انقلاب بهمن 1357 فرا روید.

ستاره هایی که با کودتای 28 مرداد و تسلیم طلبی رهبران حزب توده افول کرده بودند، با جنبش پیشتاز فدایی از اعماق تاریکی درخشیدند و مردم ایران با زنان و مردانی آشنا شدند که حاضر بودند در راه آزادی دست به عمل بزنند. بیهوده نبود که عافیت جویان و فرصت طلبان با مشتی دروغ و بهتان، جنبش نوپای فدایی را زیر توپخانه اراجیف و بی شرمانه ترین و رذیلانه ترین حملات قرار دادند.

به راستی که یکی از بزرگترین دستآوردهای حماسه سیاهکل غلبه بر «شریعت سازی تئوریک» بود و تا هنگامی که پیکار برای آزادی، دموکراسی، صلح و سوسیالیسم جریان دارد، پیام بنیانگذران جنبش فدایی زنده خواهد ماند و حیات جنبش کمونیستی ایران را با آزمونهای گوناگون انباشته خواهد کرد تا همچون جویباری روان از دل راههای سخت و طولانی به پیش رود. مسیر سخت و پر تلاطم برای رسیدن به آزادی با مشارکت فعال و هشیارانه زنان و مردانی که زندگی خود را با آزادی انسان تعریف می کنند طی خواهد شد.

همچنان که در سال گذشته اعلام کردیم، به گمان ما: «حل بحران پراکندگی در جنبش کمونیستی ایران و شکل گیری یک قطب کمونیستی در جنبش رهاییبخش مردم ایران که بتواند با ژرف نگری و توجه به شرایط عینی کنونی نقش مداخله گر داشته باشد، تکیه به مضمون و توجه به محتوای جنبشی است که از سیاهکل آغاز شد. بدون تردید این تکیه و توجه بدون بررسی نارساییها، انحرافها، خطاها و كمبودهایی که چریکهای فدایی خلق در سالهای پس از حماسه سیاهکل تا انقلاب بهمن 1357 داشتند، ره به جایی نخواهد برد.»

شرایط حساس ایران و گسترش مبارزه کارگران، مزدبگیران، زنان و دانشجویان ایران در سال گذشته، تمامی مدافعان آزادی و عدالت را در مقابل وظایف خطیری قرار داده است.

در حالی که استبداد مذهبی حاکم بر کشور نتوانسته برای تامین اولیه ترین نیازهای مردم ایران چاره اندیشی کند، حکام ایران میلیاردها دلار صرف پروژه اتمی و صدور بنیادگرایی در خاورمیانه و آشوبگری در عراق می کنند. اعلام جنگ ولایت خامنه ای با مردم ایران و جامعه جهانی در سال گذشته ابعاد جدیدی پیدا کرد. کشورهای بزرگ دارای حق وتو در شورای امنیت ملل متحد با وجود همه ی مماشاتها با رژیم ایران و تمامی امتیازاتی که به استبداد مذهبی حاکم بر ایران می دادند، هنگامی که با پافشاری جمهوری اسلامی بر سیاستهای ماجراجویانه مواجه شدند، با اتخاذ سیاست «فشار اندک» و با تصویب قطعنامه شماره 1696 در 9 مرداد امسال و پس از آن صدور قطعنامه 1737 در 2 دی 1385 که به اتفاق آرا در شورای امنیت ملل متحد به تصویب رسید، به دوران جدیدی در مناسبات با رژیم ایران وارد شدند.  

به گمان ما سیاستهای ماجراجویانه استبداد مذهبی حاکم بر ایران علیه منافع مردم ایران است و کشور را به سمت یک فاجعه همه جانبه سوق می دهد.

استبداد مذهبی حاکم بر ایران مانع عمده در راه بهبود زندگی مردم و تحقق توسعه پایدار است. برای برداشتن این مانع باید نظام ولایت فقیه را سرنگون کرد. سرنگونی نظام جهل و جنایت حاکم بر ایران وظیفه مردم ایران و نیروهای مقاومت مردمی است.

در شهریور ماه سال 1382 ما تاکید کردیم: «با هرگونه دخالت نظامی خارجی و هرگونه جانشین سازی كه اراده آزاد مردم ایران برای تحقق حاكمیت ملی را نفی كند، مخالفیم.» (گزارش سیاسی، مصوب شورای عالی سازمان، 28 شهریور 1382) در همین سند وظایف ما در عرصه جهانی چنین اعلام شده است: «فعالیت گسترده در خارج از ایران و استفاده از همه ی امكانات جهانی (مراجع بین المللی- دولتها- سازمانهای اجتماعی- نهادهای مدافع حقوق بشر- و...) بر اساس حفظ استقلال و رعایت موازین و اسلوبهای شناخته شده بین المللی در جهت هرچه منفرد كردن استبداد مذهبی حاكم بر ایران و گسترش مبارزه مردم برای سرنگونی رژیم.»

در مهر ماه امسال ما در قطعنامه مصوب پنجمین اجلاس شورای عالی سازمان ضمن تایید مواضع بالا تاکید کردیم: « استفاده از امکانات مذکور در صورتی که به دخالت در امر انقلاب مردم ایران و یا تن دادن به آلترناتیو سازیها برای آینده ایران و یا کمک به جنگ خارجی منجر شود، نافی استقلال به شمار می رود.»

در قطعنامه شورای عالی سازمان همچنین گفته شده: «مردم ایران در صورتی که کشورهای جهان در قبال مبارزه آنان با رژیم حاکم سیاست بی طرفی اتخاذ کنند، خود با آن تعین تکلیف می کنند، امر تغییر جمهوری اسلامی و تعیین نظام آینده ایران تنها به عهده مردم ایران است و فشارهای خارجی فقط می تواند به عنوان عامل کمک کننده باشد. از این رو ما خواستار فشار سیاسی، اقتصادی و دیپلماتیک بر رژیم ایران از طرف مراجع بین المللی- دولتها- سازمانهای اجتماعی- نهادهای مدافع حقوق بشر- و ... بوده و از تحریم رژیم ایران در زمینه های نظامی و تکنولوژیهای دارای مصارف چندگانه، سیاسی و دیپلماتیک و تحریم نفتی (به جز در مواردی که به تهیه آذوقه، دارو و مایحتاج عمومی مردم ربط دارد) حمایت می کنیم. کشورهای بزرگ تا کنون با مراودات اقتصادی خود به استبداد مذهبی حاکم بر ایران یاری رسانده اند. رژیم با پشتیبانی مالی و اقتصادی کشورهای بزرگ امپریالیستی و با هدر دادن منابع ملی مردم ایران به سرکوب گسترده مردم ایران مبادرت ورزیده است. از این رو ما خواستار آن هستیم که کشورهای طرف معامله با رژیم ایران همه ی روابط اقتصادی خود را مشروط به رعایت حقوق بشر از جانب آن کنند.

ما خواستار توقف کامل تمامی عملیات و اقدامات رژیم ایران در زمینه اتمی می باشیم. گرچه سازمان ما بنا به دلایل گوناگون اقتصادی و زیست محیطی مخالف استفاده از انرژی اتمی است اما معتقدیم که مردم ایران در یک شرایط دمکراتیک و با توجه به طرح آزادانه نظرات کارشناسانه در این زمینه باید در مورد استفاده و یا عدم استفاده از انرژی اتمی تصمیم گیری کنند.»

 

سازمان چریکهای فدایی خلق ایران در آستانه سالگرد انقلاب بهمن 1357 و در آغاز سی و هفتمین سال حیات خود، مردم ایران را به مبارزه علیه رژیم ولایت فقیه فرا می خواند. ما استفاده از تمامی اشکال مبارزه را حق مسلم مردم ایران می دانیم و از مبارزه کارگران و مزدبگیران ایران برای ایجاد تشکلهای مستقل، از مبارزه زنان برای لغو تبعیض جنسی، از مبارزه دانشجویان و جوانان ایران برای مشارکت در سرنوشت کشور، از مبارزه ملیتهای ساکن ایران برای رفع تبعیض ملی و از مبارزه اقلیتهای مذهبی برای لغو تبعیض مذهبی حمایت و پشتیبانی می کنیم.

 

سازمان چریكهای فدایی خلق ایران

10بهمن 1385‏